Site Ayarı

Palaces, kiosks and pavilions of National Palaces

Palaces, kiosks and pavilions of National Palaces

Saray, Köşk ve Kasırlar

Palace, Kiosks and Pavilions

Küçüksu Kasrı

Küçuksu Pavilion

G&ouml;ksu ile K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu dereleri arasında kalan &ccedil;ayırlık alan, Osmanlı d&ouml;neminde padişahların Boğaz​i&ccedil;i&rsquo;ndeki hasbah&ccedil;elerinden, zamanla da en g&ouml;zde mesire yerlerinden biri olarak tanınmaktadır.

17. y&uuml;zyılda &uuml;nl&uuml; seyyah Evliy&acirc; &Ccedil;elebi, &ldquo;bir &acirc;b-ı hay&acirc;t nehirdir&rdquo; diye bahsettiği G&ouml;ksu&rsquo;yu, &uuml;zerinde kayıklarla dolaşılan; etrafı g&uuml;l bah&ccedil;eleri, k&uuml;&ccedil;&uuml;k k&ouml;şkler ve hazineye ait değirmenlerle &ccedil;evrili sakin bir yer olarak tasvir etmiştir. Sultan IV. Murad (1623-1640), Kandilli&rsquo;ye kadar sık selvi ağa&ccedil;larıyla kaplı K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu ve &ccedil;evresini d&uuml;zenlettirerek buraya &ldquo;G&uuml;m&uuml;ş Selvi&rdquo; adını vermiştir.

Hasbah&ccedil;e i&ccedil;indeki ilk yapılaşma Sultan I. Mahmud (1730-1754) d&ouml;neminde başlamıştır. G&ouml;ksu&rsquo;da sık sık avlanan ve atış talimleri yapan Sultan i&ccedil;in Sadrazam Divitd&acirc;r Mehmed Emin Paşa, 1751-1752 yıllarında ahşap bir k&ouml;şk yaptırmıştır. Deniz kıyısındaki bu iki katlı yapı, Sultan III. Selim (1789-1807) d&ouml;neminde geniş &ccedil;aplı bir onarımdan ge&ccedil;miş ve Sultan&rsquo;ın isteği &uuml;zerine &ccedil;ok sevdiği annesi Mihrişah Valide Sultan adına 1806&rsquo;da bir de &ccedil;eşme eklenmiştir. Sultan II. Mahmud (1808-1839) d&ouml;neminde de kullanılmaya devam eden eski k&ouml;şk, Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861) tarafından yıktırılmış ve yerine 1856-1857 yıllarında yeni K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Kasrı yaptırılmıştır. Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876) d&ouml;neminde, kasrın cephe s&uuml;slemeleri elden ge&ccedil;irilerek zenginleştirilmiştir.

K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Kasrı, 1983&rsquo;te m&uuml;ze-saray olarak ziyarete a&ccedil;ılmıştır.&nbsp;

Bodrum katıyla birlikte &uuml;&ccedil; katlı olan K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Kasrı, 15x27 metrelik bir alan &uuml;zerine yığma tekniğiyle ve k&acirc;gir olarak yapılmıştır. Bodrum katı kiler, mutfak ve hizmetk&acirc;rlara ayrılmış; diğer katlar ise bir orta mek&acirc;na a&ccedil;ılan d&ouml;rt oda bi&ccedil;iminde d&uuml;zenlenmiştir. Bu &ouml;zelliğiyle geleneksel T&uuml;rk evi plan tipini yansıtan yapı, genellikle dinlenme ve av ama&ccedil;lı olarak kullanılan bir &ldquo;biniş kasrı&rdquo; niteliğindedir.&nbsp;

Kabartmalarla s&uuml;sl&uuml; ve hareketli deniz cephesinde, bu cepheye yaslanmış şadırvanlı k&uuml;&ccedil;&uuml;k havuzunda ve merdivenlerinde Batılı s&uuml;sleme motifleri kullanılmıştır. Al&ccedil;ı kabartma ve kalem işi s&uuml;slemeli tavanları, farklı renk ve bi&ccedil;imde değerli İtalyan mermerleriyle yapılmış ş&ouml;mineleri, her bir odada ayrı s&uuml;slemeli ve ince iş&ccedil;ilikli parkeleri, Avrupa &uuml;sluplarındaki mobilyaları, halı ve tablolarıyla zengin bir sanat m&uuml;zesi g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml;ndedir.

The meadow between the rivers of G&ouml;ksu and K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu was one of the imperial gardens of Ottoman sultans and in time G&ouml;ksu and the surrounding area became a popular excursion place for the inhabitants of İstanbul.&nbsp;

Evliy&acirc; &Ccedil;elebi -the famous Turkish traveler of the 17th century- said of G&ouml;ksu: &ldquo;This river is like the water of eternity&rdquo; and described it as a quiet place where people ride in rowboats and along whose banks are rose gardens, small pavilions and water mills belonging to the state. Sultan Murad IV (1623-1640) re-landscaped this area all the way to Kandilli where thick cypress were found and named it &ldquo;Silver Cypress&rdquo;.&nbsp;

The first structure in the imperial garden appeared during the reign of Sultan Mahmud I (1730-1754). His Grand Vizier Divitd&acirc;r Mehmed Emin Pasha had a wooden hunting kiosk built here (1751-1752) for the Sultan who often used this area for hunting and shooting practice. During the reign of Sultan Selim III (1789-1807) this wooden two-floored imperial lodge by the seaside underwent extensive renovation and a fountain was commissioned by the Sultan and dedicated to his mother Mihrişah Valide Sultan (Queen Mother) in 1806. This old lodge was also used by Sultan Mahmud II (1808-1839). During the reign of Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861) it was demolished and the new K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Pavilion was built in 1856-1857. During the reign of Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876) more ornate fa&ccedil;ade decoration was added.

K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Pavilion was opened as a museum-palace in 1983.

With a ground area of 15 x 27 meters, the stone pavilion has loadbearing walls and consists of two main storeys and a basement. While the basement comprises the cellar, kitchen and servant&rsquo;s quarters, the other floors are designed as four rooms, one at each corner, opening into a central gallery, which is typical of the traditional Turkish house. The pavilion was used mostly for recreational purposes and hunting.&nbsp;

The seaward fa&ccedil;ade is ornamented with relief decoration, an ornamental pool and fountain against the wall, and a staircase, all featuring Western motifs.The K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu Pavilion is like a museum of art, with ceilings decorated with plaster relief and painted designs, a whole collection of fireplaces made of colored Italian marble, elegant parquet floors with different patterns in each room, European-style furniture, carpets and paintings.

&nbsp;

Küçüksu Pavilion

Kurban Bayramı 3. Günü

3rd Day Of The Feast Of Sacrifice

Kurban Bayramı 4. Günü

4th Day Of The Feast Of Sacrifice

30 Ağustos Zafer Bayramı

Victory Day

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü

Labor and Solidarity Day)

19 Mayıs Atatürk'ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı

The Commemoration of Atatürk, Youth and Sports Day

Ramazan Bayramı 2. Günü

2nd Day Of The Ramadan Bairam

15 Temmuz Demokrasi ve Milli Birlik Günü

Democracy And National Unity Day

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı

Natıonal Sovereignty and Children’s Day

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı

Republic Day

Yılbaşı

New Year’s Day

Ramazan Bayramı 1. Günü

1st Day Of The Ramadan Bairam

Ramazan Bayramı 3. Günü

3rd Day Of The Ramadan Bairam

Kurban Bayramı 1. Günü

1st Day Of The Feast Of Sacrifice

Kurban Bayramı 2. Günü

2nd Day Of The Feast Of Sacrifice

Küçüksu Kasrı Mesire Alanı

Küçuksu Pavilion Picnic Area

Küçüksu Kasrı Ziyaret Bilgileri

Aynalıkavak Kasrı

Aynalıkavak Pavilion

Haliç'te 18. yüzyıldan görkemli bir iz

Osmanlı Devleti&rsquo;nin İstanbul&rsquo;daki d&ouml;rd&uuml;nc&uuml; b&uuml;y&uuml;k sarayı olan Tersane Sarayı, diğer adı ile Aynalıkavak Sahil Sarayı&rsquo;ndan g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşabilen tek yapı, Aynalıkavak Kasrı&rsquo;dır.&nbsp;

Okmeydanı yama&ccedil;larından Hali&ccedil; kıyılarına doğru uzanan alan, tarih&icirc; kaynaklara g&ouml;re Bizans d&ouml;neminde imparatorlara ait bir gezinti ve dinlenme yeridir. Fatih Sultan Mehmed&rsquo;in (1444-1481) İstanbul&rsquo;u fethinden sonra, Osmanlı sultanlarının da ilgisini &ccedil;eken bu b&uuml;y&uuml;k koruluk, b&ouml;lgede kurulan Osmanlı tersanesinden dolayı, bah&ccedil;eleriyle birlikte &ldquo;Tersane Hasbah&ccedil;esi&rdquo; adıyla anılmıştır.&nbsp;

Hasbah&ccedil;e&rsquo;de bilinen ilk yapı, Kaptan-ı Derya Halil Paşa&rsquo;nın Sultan I. Ahmed (1603-1617) i&ccedil;in 1613 yılı sonlarında yaptırdığı kasırdır. Daha sonraki d&ouml;nemlerde yeni k&ouml;şkler, kasırlar ve bunlara ait ilave yapılarla, Tersane Sarayı son şekline kavuşmuştur. Sarayın setler h&acirc;linde y&uuml;kselen geniş bah&ccedil;esinde, Hali&ccedil;&rsquo;e bakan yeni kasırlardan biri de Sultan III. Ahmed&rsquo;in (1703-1730) şehzadeleri i&ccedil;in d&uuml;zenlenen s&uuml;nnet d&uuml;ğ&uuml;n&uuml;ne sahne olan Aynalıkavak Kasrı&rsquo;dır.&nbsp;

Zaman i&ccedil;inde tersanenin b&uuml;y&uuml;y&uuml;p genişlemesiyle, saraya ait yapılar birer birer yok olmuştur. 1802-1803 yıllarında tamamen yıkılan saraydan geriye sadece Aynalıkavak Kasrı kalmıştır. &ldquo;Hasoda Kasrı&rdquo;, &ldquo;Hasbah&ccedil;e Kasrı&rdquo;, &ldquo;Daire-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n&rdquo; gibi adlarla da anılan yapı, bug&uuml;nk&uuml; g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml;ne Sultan III. Selim (1789-1807) d&ouml;neminde kavuşmuş ve Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861) d&ouml;neminde tekrar elden ge&ccedil;irilmiştir. &ldquo;L&acirc;le Devri&rdquo; olarak anılan d&ouml;nemin yaşantısını hatırlatan ve yaklaşık &uuml;&ccedil; y&uuml;z yıldır Hali&ccedil; kıyılarını s&uuml;sleyen Aynalıkavak Kasrı, 1975 yılında Mill&icirc; Saraylar y&ouml;netimine ge&ccedil;miş ve 1984&rsquo;te m&uuml;ze-saray olarak ziyarete a&ccedil;ılmıştır.&nbsp;

Kasır, kara tarafındaki cephesi tek, deniz tarafındaki cephesi iki katlı d&uuml;zenlenmiş olarak eğimli zemine uygun bir yerleşim g&ouml;stermektedir. &Ccedil;ifte d&icirc;vanh&acirc;ne &ccedil;evresinde gelişen &uuml;&ccedil; sofalı planıyla, 18. y&uuml;zyıl Osmanlı saraylarının geleneksel mimari &ouml;zelliklerini taşımaktadır. Sofaların bir tarafında sultanın &ouml;nemli konuklarını kabul ettiği D&icirc;vanh&acirc;ne ile &uuml;&ccedil; oda, diğer tarafında giriş sofası ile iki oda bulunmaktadır. Dış &ccedil;ephede dilimli bir kubbeyle &ouml;rt&uuml;l&uuml; olduğu g&ouml;r&uuml;len Arz Odası&rsquo;nın tavan eteğinde Sultan III. Selim&rsquo;in altın yaldızlı tuğrası, pencereler &uuml;zerinde Yes&acirc;r&icirc;z&acirc;de Efendi&rsquo;nin ta&rsquo;l&icirc;k hat ile yazdığı, Ender&ucirc;n&icirc; F&acirc;zıl Efendi&rsquo;nin Aynalıkavak Kasrı&rsquo;nı &ouml;ven 54 beyitlik şiiri dikkati &ccedil;ekmektedir.&nbsp;

III. Selim&rsquo;in lirik ve akıcı bestelerini yaptığı sanılan Hasoda&rsquo;nın pencereleri &uuml;zerinde, yine Yes&acirc;r&icirc;z&acirc;de&rsquo;nin ta&rsquo;l&icirc;k hatla yazdığı, Şeyh Galib&rsquo;in III. Selim&rsquo;i &ouml;ven 36 beyitlik şiiri yer almaktadır. Tavanda, Hasoda ile benzer bi&ccedil;imde, geometrik d&uuml;zen i&ccedil;inde bitkisel ve stilize motiflerle zenginleştirilmiş zarif bir bezeme g&ouml;ze &ccedil;arpmaktadır.

The only extant building of &ldquo;Shipyard Palace&rdquo; also known as &ldquo;Aynalıkavak Coastal Palace&rdquo; -the fourth biggest palace of the Ottoman Empire in İstanbul- is Aynalıkavak Pavilion. Historical documents reveal that the area between the shores of the Golden Horn and Okmeydanı Hill was used by Byzantine Emperors as a promenade and excursion place. Following the conquest of İstanbul by Fatih Sultan Mehmed (1444-1481) this extensive woodland also attracted Ottoman sultans and because of the Ottoman Shipyard established there, the area was called &ldquo;Imperial Shipyard Garden&rdquo;. The first known building inside this Imperial Garden was the pavilion built by the order of Chief Admiral Halil Pasha for Sultan Ahmed I (1603-1617) in late 1613. The Shipyard Palace took its final form with new kiosks, pavilions and buildings added in various periods. One of these new pavilions built inside the large, terraced garden of the palace was Aynalıkavak Pavilion overlooking the Golden Horn where circumcision ceremonies were held for the sons of Sultan Ahmed III (1703-1730). Along with the enlargement of the shipyard, the palace buildings were destroyed one or two at a time until the palace was wholly demolished between the years 1802-1803 except for Aynalıkavak Pavilion. It is also known as the Privy Chamber Pavilion, the Imperial Garden Pavilion and the Imperial Apartments. The pavilion took its present form during the reign of Sultan Selim III (1789-1807) and was renovated by the order of Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861). The pavilion which has adorned the shores of the Golden Horn for nearly three hundred years recalls the life style of the &ldquo;Tulip Era&rdquo;. National Palaces took over its management in 1975 and it was opened to the public as a museum-palace in 1984. Because it is situated on sloping ground, it has two stories facing the sea and one story facing landward. It has a traditional design of 18th century Ottoman palaces as three hall-like rooms located between two D&icirc;vanh&acirc;nes (the hall where Sultan used to hold meetings with high officials of the state) on both sides. At one side of the hall-like room, there are three rooms and a D&icirc;vanh&acirc;ne; on the other side there are two rooms and an entrance hall. The Reception Room has a segmented dome at the top, which is only visible from outside. There is a gilded tughra of Sultan Selim III in its ceiling decoration and above the windows Ender&ucirc;n&icirc; F&acirc;zıl Efendi&rsquo;s poem of 54 couplets praising Aynalıkavak Pavilion was written in talik calligraphy by Yes&acirc;r&icirc;z&acirc;de Efendi.

A poem by Şeyh Galib consisting of 36 couplets praising Sultan Selim III is written in talik calligraphy by Yes&acirc;r&icirc;z&acirc;de above the windows of the Privy Chamber where it is presumed that Sultan composed his lyric and fluent tunes. Its ceiling is elegantly decorated with floral and stylized patterns in geometrical order as in the Privy Chamber.

Aynalıkavak Kasrı Ziyaret Bilgileri

Resim Müzesi

Painting Museum

Mill&icirc; Saraylar Resim M&uuml;zesi&rsquo;ne ev sahipliği yapan ve Tanzimat&rsquo;ın ilanından sonra şehzadelerin dışa kapalı s&uuml;rd&uuml;rd&uuml;kleri hayatın sona ermesiyle birlikte serbest yaşama ge&ccedil;işlerinin mimari bir simgesi olan Dolmabah&ccedil;e Sarayı Veliahd Dairesi, Sultan Abd&uuml;lmecid d&ouml;neminde inşa edilmiştir. Sultan Abd&uuml;laziz, Sultan V. Murad, Sultan II. Abd&uuml;lhamid, Sultan V. Mehmed Reşad, Yusuf İzzettin Efendi, Sultan VI. Mehmed ve Halife Abd&uuml;lmecid veliahdlık d&ouml;nemlerinde bu daireyi kullanmışlardır.&nbsp;

Dolmabah&ccedil;e Sarayı Veliahd Dairesi&rsquo;nin bir b&ouml;l&uuml;m&uuml; restorasyon &ccedil;alışmalarının ardından, 22 Mart 2014 tarihinde Mill&icirc; Saraylar Resim M&uuml;zesi olarak ziyarete a&ccedil;ılmıştır. Sanatseverlerin b&uuml;y&uuml;k ilgi g&ouml;sterdiği m&uuml;ze, son d&ouml;nem Osmanlı sarayının resim beğenisini, T&uuml;rkiye&rsquo;de Batılı anlamda ilk tablo koleksiyonunun oluşumunu ve gelişimini yansıtan tek m&uuml;ze olmuştur. M&uuml;zede Mart 2014 ile Mart 2020 tarihleri arasında Mill&icirc; Saraylar Tablo Koleksiyonu ve Topkapı Sarayı M&uuml;zesi Koleksiyonu&rsquo;ndan toplam 200 eser sergilenmiştir.

Veliahd Dairesi&rsquo;nin ikinci b&ouml;l&uuml;m&uuml;n&uuml;n restorasyonu tamamlandıktan sonra m&uuml;zenin halen a&ccedil;ık b&ouml;l&uuml;m&uuml; de b&uuml;t&uuml;nl&uuml;ğ&uuml;n sağlanması i&ccedil;in yeniden d&uuml;zenlenerek T&uuml;rk m&uuml;zeciliği a&ccedil;ısından alanında &ouml;rnek bir m&uuml;ze oluşturulmuştur. M&uuml;zenin sergileme panoları, aydınlatma ve bilgilendirme sistemleri &ccedil;ağdaş m&uuml;zecilik tekniklerine uygun olarak yenilenmiştir. Yıldız Sarayı&rsquo;nın ve Topkapı Sarayı&rsquo;nın Mill&icirc; Saraylar&rsquo;a katılmasıyla zenginleşen M&uuml;ze Koleksiyonu&rsquo;ndaki eserler, 16. y&uuml;zyıl ile 20. y&uuml;zyıl arasındaki uzun bir zaman dilimine tarihlendirilmektedir. M&uuml;zede 553 eser sergilenmektedir. Bunlar arasında en dikkat &ccedil;eken eser, F&eacute;lix-Auguste Cl&eacute;ment&rsquo;in Said Halim Paşa Yalısı&rsquo;nda bulunan Gatah &Ccedil;&ouml;l&uuml;&rsquo;nde Prens Halim&rsquo;in Ceylan Avı: Tazı Payı adlı T&uuml;rkiye&rsquo;nin en b&uuml;y&uuml;k Oryantalist tablosudur. Yeni tefriş d&uuml;zeninde tematik b&ouml;l&uuml;m sayısı 11&rsquo;den 34&rsquo;e &ccedil;ıkarılmıştır:&nbsp;

&ldquo;Sultan Abd&uuml;lmecid ve Sultan Abd&uuml;laziz Salonu&rdquo;, &ldquo;Devlet-i Aliyye&rdquo;, &ldquo;Salvatore Val&eacute;ri&rdquo;, &ldquo;Ress&acirc;m-ı Hazret-i Şehriy&acirc;r&icirc;&rdquo;, &ldquo;İvan Konstantinovi&ccedil; Ayvazovski Salonu&rdquo;, &ldquo;Emilio Della Sudda&rdquo;, &ldquo;Osman Nuri Paşa&rdquo;, &ldquo;S&uuml;leyman Seyyid&rdquo;, &ldquo;T&uuml;rk Hamam K&uuml;lt&uuml;r&uuml;&rdquo;, &ldquo;Halil Paşa&rdquo;, &ldquo;Osmanlı&rsquo;nın İhtişamı&rdquo;, &ldquo;(Şeker) Ahmed Ali Paşa&rdquo;, &ldquo;Abd&uuml;lmecid Efendi&rsquo;nin At&ouml;lyesinden İzler&rdquo;, &ldquo;Abd&uuml;lmecid Efendi&rdquo;, &ldquo;Osman Hamdi Bey&rdquo;, &ldquo;(Hoca) Ali Rıza&rdquo;, &ldquo;H&uuml;seyin Zek&acirc;i Paşa&rdquo;, &ldquo;Goupil Galerisi&rsquo;nden&rdquo;, &ldquo;Hayal İstanbul&rdquo;, &ldquo;Osmanlı Hanımefendileri&rdquo;, &ldquo;Mustafa Kemal Atat&uuml;rk&rdquo;, &ldquo;H&acirc;ne-i Sa&acirc;det&rdquo;, &ldquo;Tasv&icirc;r-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n Salonu&rdquo;, &ldquo;Osmanlı Donanması&rdquo;, &ldquo;Savaşlar ve Zaferler I ve II&rdquo;, &ldquo;Savaşlar ve Zaferler Salonu&rdquo;, &ldquo;Fetih ve Fatih&rdquo;, &ldquo;Abd&uuml;lmecid Efendi&rsquo;nin At&ouml;lyesi&rdquo;, &ldquo;Doğu&rsquo;ya Dair&rdquo;, &ldquo;Osmanlı Sarayında Manzara&rdquo;, &ldquo;Ender&ucirc;nlu Ressamlar&rdquo;, &ldquo;Osmanlı B&uuml;rokrasisi&rdquo;, &ldquo;S&ucirc;retler&rdquo; ve &ldquo;&Ccedil;anakkale.&rdquo;

&nbsp;

The building that today houses the National Palaces Museum of Painting is the Apartment of the Heir Apparent at Dolmabah&ccedil;e Palace. Built during the reign of Sultan Abd&uuml;lmecid, this building is an architectural symbol of the new freedom permitted to Ottoman heirs to the throne following the Reforms of 1839. Previously royal princes had been kept in seclusion from the outside world. The building was the residence of Sultan Abd&uuml;laziz, Sultan Murad V, Sultan Abd&uuml;lhamid II, Sultan Mehmed V Reşad, Yusuf İzzettin Efendi, Sultan Mehmed VI and Caliph Abd&uuml;lmecid, when they were crown princes.

Following restoration of one section of the Apartment of the Heir Apparent at Dolmabah&ccedil;e Palace, it opened to the public as the National Palaces Museum of Painting on 22 March 2014. The museum attracted large numbers of art lovers, with its collection that reflects tastes in art at the Ottoman palace in the 19th and early 20th centuries and the formation and development of Turkey&rsquo;s first collection of western style paintings and drawings. Between March 2014 and March 2020, a total of 200 pictures from the National Palaces Painting Collection and the Topkapı Palace Museum Collection were exhibited here.

After restoration of the second part of the Apartment of the Heir Apparent was completed, this was reorganised to integrate it with the previously opened section, so creating a museum that is outstanding in its field in Turkey. The museum&rsquo;s exhibition panels, lighting and information systems have been renewed in line with contemporary museum technology. The number of paintings and drawings in the museum increased to a total of 553 after Yıldız Palace and Topkapı Palace became part of the National Palaces. These works of art range in date from the 16th to 20th centuries. The most notable work is Prince Halim Hunting Gazelles in the Gatah Desert:&nbsp;Greyhounds&rsquo; Share by F&eacute;lix-Auguste Cl&eacute;ment, which originally hung in the Said Halim Paşa Waterfront Mansion and is the largest Orientalist painting in Turkey. As part of the museum&rsquo;s refurbishment, the number of thematic galleries was increased from 11 to 34:

Sultan Abd&uuml;lmecid and Sultan Abd&uuml;laziz Hall, Devlet-i Aliyye, Salvatore Val&eacute;ri, Ress&acirc;m-ı Hazret-i Şehriy&acirc;r&icirc; (Palace Painters), Ivan Konstantinovich Ayvazovski, Emilio Della Sudda, Osman Nuri Paşa, S&uuml;leyman Seyyid, Turkish Bath Culture, Halil Paşa, Ottoman Splendour, (Şeker) Ahmed Ali Paşa, Impressions of Abd&uuml;lmecid Efendi&rsquo;s Studio, Abd&uuml;lmecid Efendi, Osman Hamdi Bey, (Hoca) Ali Rıza, H&uuml;seyin Zek&acirc;i Paşa, Paintings from the Goupil Gallery, Images of Istanbul, Ottoman Women, Mustafa Kemal Atat&uuml;rk, H&acirc;ne-i Sa&acirc;det, Portraits of the Sultans, Ottoman Navy, Wars and Victories I and II, Wars and Victories Hall, Conquest and Conqueror, Abd&uuml;lmecid Efendi&rsquo;s Studio, On the Orient, Landscapes at the Ottoman Palace, Painters Trained at the Palace School, Ottoman Bureacracy, Portraits and the &Ccedil;anakkale galleries.

&nbsp;

National Palaces Painting Museum

Resim Müzesi Ziyaret Bilgileri

Saray Koleksiyonları Müzesi

Museum of Palace Collections

Sultan Abd&uuml;lmecid tarafından yaptırılan Dolmabah&ccedil;e Sarayı&rsquo;nın Saray Mutfakları (Matbah-ı &Acirc;mire) binasında a&ccedil;ılan &ldquo;Saray Koleksiyonları M&uuml;zesi&rdquo;; Sanat Galerisi, M&uuml;ze ve Depo olmak &uuml;zere &uuml;&ccedil; b&ouml;l&uuml;mden oluşmaktadır.

Son d&ouml;nem Osmanlı saraylarında kullanılan objelerin bir araya getirildiği Saray Koleksiyonları M&uuml;zesi&rsquo;nde Dolmabah&ccedil;e, Beylerbeyi, Topkapı ve Yıldız sarayları ile Aynalıkavak, K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu, Ihlamur ve Maslak kasırları objelerinin yanı sıra Yıldız Porselen ile Hereke Halı ve Dokuma fabrikaları &uuml;r&uuml;nleri de bulunmaktadır. Saray Koleksiyonu sipariş, satın alma veya hediye yoluyla oluşmuştur.

Sergileme, temalarına g&ouml;re ayrılarak belli bir kompozisyon i&ccedil;inde d&uuml;zenlenmiştir.

&nbsp;

Sultan II. Abd&uuml;lhamid Han Koleksiyonu

Yıldız Sarayı&rsquo;ndan Saray Koleksiyonları M&uuml;zesi&rsquo;ne nakledilen, Sultan II. Abd&uuml;lhamid&rsquo;in şahsi eşyaları ile 25. c&uuml;l&ucirc;s (tahta &ccedil;ıkma) hediyelerinden se&ccedil;kin &ouml;rneklerin yer aldığı koleksiyonla m&uuml;zede yeni bir sergi d&uuml;zenlemesine gidilmiştir. Sultan II. Abd&uuml;lhamid&rsquo;in kendisinin kullandığı faytonun yanı sıra Sultan&rsquo;a ait kılı&ccedil;, kam&ccedil;ı, tesbihler ve marangozluk takımları da saltanat boyutunda eserler olarak dikkati &ccedil;ekmektedir. Sultan II. Abd&uuml;lhamid&rsquo;e takdim edilmiş 25. c&uuml;l&ucirc;s hediyelerinden oluşan son derece geniş bir koleksiyonun kıymetli par&ccedil;aları olan G&uuml;m&uuml;ş Bina Maketi, Sultan III. Ahmed &Ccedil;eşmesi Maketi, Telgraf Direği Modeli gibi eserler de m&uuml;zede sergilenmektedir.

&nbsp;

&Ccedil;ocuk Kıyafetleri

Mill&icirc; Saraylar Tekstil Koleksiyonu&rsquo;nda bulunan &ccedil;ocuk kıyafetleri arasında pamuklu ve t&uuml;lbent gibi ince i&ccedil; giyim grubu zıbınlar ile mintanlar, pabu&ccedil;lar ve &ccedil;eşitli &ccedil;ocuk şapkalarının yanı sıra kundak takımı, yorganlar ve boh&ccedil;alar bulunmaktadır. Koleksiyonda bulunan az sayıdaki &ccedil;ocuk kıyafeti, d&ouml;nemin saray &ccedil;ocuk giyimi ve eşyaları hakkında bizleri aydınlatacak birer belge niteliği taşımaktadır.

&nbsp;

Eğitim ve Oyun Gere&ccedil;leri

Son Halife Abd&uuml;lmecid&rsquo;in kızı D&uuml;rr&uuml;şehv&acirc;r Sultan&rsquo;ın 10 yaşına kadar kullandığı eğitim ve oyun gere&ccedil;leri, saray &ccedil;ocuklarının eğitimi ve g&uuml;ndelik yaşamıyla ilgili fikir vermektedir. Bu oyuncak ve eğitim gere&ccedil;leri bir hanedan &uuml;yesinin yetiştirilmesinde g&ouml;sterilen &ouml;nemi vurgulamasının yanı sıra aydın bir kişiliğe sahip olan Halife Abd&uuml;lmecid&rsquo;in kızını yetiştirirken g&ouml;sterdiği yakın ilgiyi yansıtması bakımından da olduk&ccedil;a &ouml;nemlidir.

&nbsp;

Mobilya

Saray hayatının g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşmış hatıraları arasında bulunan, &uuml;slupları ve &uuml;retildikleri yerler a&ccedil;ısından &ccedil;eşitlilik g&ouml;steren mobilyalar, koleksiyonda &ouml;nemli bir yere sahiptir. Bu eserler g&uuml;n&uuml;m&uuml;zde arşiv belgeleri ve fotoğraflar sayesinde orijinal yerlerinde sergilenebilmektedir. M&uuml;zede yer verilmiş olan az sayıda eser, depolanmış mobilyalardan se&ccedil;ilmiş &ouml;rneklerdir.

&nbsp;

Hat Sanatı ve Yazı Takımları

Hat Sanatı ve Yazı Takımları Koleksiyonu&rsquo;nda hokka, makta, kalemtıraş, makas, k&acirc;ğıt ağırlığı, k&acirc;ğıtlık, cilbend, Osmanlı resm&icirc; ve sosyal hayatında &ouml;nemli rol oynayan m&uuml;h&uuml;rler ve Osmanlı Devlet Arması ile din&icirc; objeler grubundan &ccedil;ini levhalar, zemzem s&uuml;rahileri, buhurdan ve g&uuml;l&acirc;bdanlar sergilenmektedir.

Porselen&nbsp;

Osmanlı Devleti&rsquo;nin son d&ouml;nemine tanıklık etmiş saray, k&ouml;şk ve kasırlarında d&ouml;nemin yaşam tarzını, sanat anlayışını g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze taşıyan zengin koleksiyonlardan biri de porselen koleksiyonudur. 19. y&uuml;zyılda, Osmanlı Devleti ile siyas&icirc;, k&uuml;lt&uuml;rel ve ekonomik ilişki i&ccedil;inde bulunan &uuml;lkelerin başında Fransa, Almanya ve İngiltere gelmektedir. Bu &uuml;lkelerden satın alınan ya da yabancı devlet adamlarının protokol hediyeleri olan porselenler, koleksiyonun &ouml;nemli bir b&ouml;l&uuml;m&uuml;n&uuml; oluşturmaktadır. Ayrıca koleksiyonda Yıldız Porselen &uuml;r&uuml;nleri de &ouml;nemli bir yer tutmaktadır.

&nbsp;

İşlemeli Eserler

Mill&icirc; Saraylar Tekstil Koleksiyonu&rsquo;nda bulunan işlemeli eserler grubu, 19. y&uuml;zyıl sonu ile 20. y&uuml;zyılın başına tarihlenen ve yeni sanat akımları ile geleneksel sanatın yeniden yorumlandığı &ouml;zg&uuml;n &ouml;rneklerden oluşmaktadır. Koleksiyonda sitil puşideleri, sofra puşideleri, seccadeler, şerbet mahramaları, abdest havluları, kadın kıyafetleri, din&icirc; &ouml;rt&uuml;ler başta olmak &uuml;zere &ccedil;ok &ccedil;eşitli malzemelerden işlemeli eserler bulunmaktadır. Osmanlı Devleti&rsquo;nin son d&ouml;neminde &ccedil;arşı ustaları, harem halkı ve kız sanayi mektepleri tarafından yapılmış işlemeler, koleksiyonun &ouml;nemli par&ccedil;alarıdır. Koleksiyon, ge&ccedil; d&ouml;nem Osmanlı saray işlemeleri ile ilgili belge niteliğindedir.

&nbsp;

G&uuml;m&uuml;ş Sofra Takımları

Bu b&ouml;l&uuml;mde, Avrupa ile diplomatik ilişkilerin yoğunlaştığı 19. y&uuml;zyılda Osmanlı Devleti&rsquo;nin &uuml;st d&uuml;zey misafirlerini ağırlamak i&ccedil;in verdiği resm&icirc; ziyafetlerde kullanılan g&uuml;m&uuml;ş &uuml;zerine altın kaplama sofra takımından &ouml;rnekler yer almaktadır. Bu &ouml;rnekler, aynı zamanda sofra &acirc;d&acirc;bının değiştiği 19. y&uuml;zyılda sofra malzemelerinin de nasıl &ccedil;eşitlendiğini g&ouml;stermektedir.

&nbsp;

Hereke Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu

Bu b&ouml;l&uuml;mde Hereke Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu&rsquo;nda &uuml;retilmiş kumaşlara yer verilmektedir. Hereke Fabrikası, dokuma fabrikası olarak bir prestij aracı olmuş, devleti temsilen zamanın uluslararası sergi ve fuarlarında pek &ccedil;ok &ouml;d&uuml;ller, diplomalar ve nişanlar kazanmıştır. Sadece saray i&ccedil;in &uuml;retim yapan Hereke Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu, Osmanlı saraylarının tefrişinde kullanılan perdelik ve d&ouml;şemelik kumaşların yanı sıra saray i&ccedil;in &ccedil;eşitli tekstil &uuml;r&uuml;nleri ve &ccedil;ok &ccedil;eşitli kumaşları da dokumuştur.

&nbsp;

Aydınlatma&nbsp; Vitrini

Mill&icirc; Saraylar Koleksiyonu&rsquo;nun &ouml;nemli kısmını oluşturan aydınlatma ara&ccedil;ları, 19. y&uuml;zyılın teknoloji ve sanat harikası dev boyutlu kristal avizeleriyle k&uuml;&ccedil;&uuml;k bir el şamdanı arasında geniş bir yelpazeye yayılmaktadır. Koleksiyonun en g&ouml;rkemli kısmını kristal avize ve şamdanlar oluşturmaktadır. &nbsp;

Kristal eserlerin yanı sıra m&uuml;zede sergilenmekte olan g&uuml;nl&uuml;k hayatın aydınlatma ara&ccedil;ları şamdan, lamba, aplik, para&ccedil;ol, fener ve kandiller; mum, havagazı ve elektriğin ışık kaynakları olarak kullanıldığı 19. y&uuml;zyıl aydınlatma tarihini de izlenebilir kılmaktadır.

&nbsp;

Isıtma, Sağlık ve Sanayi Ara&ccedil;ları

Avrupa&rsquo;da 18. ve 19. y&uuml;zyılda inşa edilmiş g&uuml;&ccedil; ve iktidar simgesi g&ouml;rkemli kraliyet saraylarına karşı, Osmanlı hanedanı da 19. y&uuml;zyılda, İstanbul&rsquo;da cihan imparatorluğu vasfını vurgulayacak saraylar, k&ouml;şk ve kasırlar yaptırmıştır.

19. y&uuml;zyılda Sanayi Devrimi&rsquo;nin etkisiyle Avrupa &uuml;lkeleri ve Amerika&rsquo;da art arda ortaya &ccedil;ıkan buluşlarla &ccedil;ok &ccedil;eşitli ara&ccedil;-gere&ccedil;, makine ve &uuml;r&uuml;n&uuml;n imali sağlanmıştır. Bunlar Osmanlı sarayında hem yakından izlenmiş hem de kısa zamanda saraya girmiştir.&nbsp;

Aynı d&ouml;nemde inşa edilen yeni saray, k&ouml;şk ve kasırlara aydınlatma, ısıtma, iletişim, bah&ccedil;ecilik, yazışma, mutfak ve sağlık gibi alanlarda g&uuml;nl&uuml;k hayatı kolaylaştıran pek &ccedil;ok ara&ccedil;-gere&ccedil;, alet ve makine alınmıştır. Saray koleksiyonlarında, fırından ila&ccedil;lama aletine, havagazlı ısıtıcıdan daktiloya, krema makinesinden telefona, tekerlekli sobadan gramofona, &uuml;t&uuml;den sinema makinelerine, tıraş masasından elektroşok cihazına kadar &ccedil;ok &ccedil;eşitli işlevlere sahip &uuml;r&uuml;nler bir araya getirilmiştir.&nbsp;

&nbsp;

Saatler ve M&uuml;zik Aletleri&nbsp;

Osmanlı hanedanının her ferdinin m&ucirc;sık&icirc; ile ciddi bir &uuml;nsiyet ve ilişkisi olmuştur. &Ccedil;ok kıymetli bestek&acirc;rlar ve sazendeler &ccedil;ıkaran bu soyda en azından bir sazı iyi derecede &ccedil;almak ve incelikli bir m&ucirc;sık&icirc; zevkine sahip olmak gayet olağandır. M&uuml;zik aletleri ve saat koleksiyonu ile &ouml;nemli bir yere sahip olan Mill&icirc; Saraylar koleksiyonları i&ccedil;inden se&ccedil;ilen 19. y&uuml;zyıl sonu Hamburg yapımı Stainway duvar piyanosu, Saray Koleksiyonları M&uuml;zesi&rsquo;nde sergilenmektedir.

&nbsp;

Kitap

Bu b&ouml;l&uuml;mde Dolmabah&ccedil;e Sarayı Halife Abd&uuml;lmecid K&uuml;t&uuml;phanesi&rsquo;nden se&ccedil;ilmiş eserler bir araya getirilmiştir.

&nbsp;

Depo

Mill&icirc; Saraylar b&uuml;t&uuml;n&uuml;n&uuml; oluşturan 19. y&uuml;zyıl saray, k&ouml;şk ve kasırlarında, gerek g&uuml;nl&uuml;k yaşam i&ccedil;inde gerekse &ouml;zel g&uuml;nlerde kullanılmış, sayıları on binlerle ifade edilen pek &ccedil;ok eşyaya bug&uuml;nk&uuml; tefriş d&uuml;zeni i&ccedil;inde yer verilememiştir.&nbsp;

Saray, k&ouml;şk ve kasırların farklı mek&acirc;nlarındaki depolarda muhafaza edilen bu eserlerin, uygun iklim koşullarında, ideal şartlarda ve aynı zamanda izlenebilir tek bir depoda korunması hedeflenmiş, olası bir deprem riski de g&ouml;z &ouml;n&uuml;nde tutularak g&uuml;n&uuml;m&uuml;z m&uuml;zecilik anlayışına g&ouml;re her t&uuml;r objenin (porselen, cam, tekstil, ahşap, metal vs.) korunması i&ccedil;in uygun şartların sağlandığı yeni bir depo d&uuml;zenlenmiştir. 18 Ekim 2016 tarihi itibarıyla ziyarete a&ccedil;ılan depo, &uuml;lkemizde bu anlamda d&uuml;zenlenmiş ilk ve tek depo kimliğine sahiptir.

The Palace Collections Museum is located in the Imperial Palace Kitchens of&nbsp; Dolmabah&ccedil;e Palace, which was built by Sultan Abd&uuml;lmecid and consists of three sections: Art Gallery, Museum and Depot.

In the Palace Collections Museum objects dating from the last period of the Ottoman Palace have been brought together. These come from Dolmabah&ccedil;e, Beylerbeyi, Topkapı and Yıldız palaces, the K&uuml;&ccedil;&uuml;ksu, Ihlamur and Maslak pavilions, and also include products from Yıldız Porcelain Factory and Hereke Carpet and Weaving Factory.&nbsp;

The Palace Collection consists of the objects which were ordered, purchased and given as presents. The exhibition is arranged thematically.&nbsp;

&nbsp;

The Collections of Sultan Abd&uuml;lhamid II

The museum was reorganized after the collection in Yıldız Palace which includes personal belongings of Sultan Abd&uuml;lhamid II and outstanding gifts that were presented to the Sultan on the 25th anniversary of his enthronement were transferred to the Palace Collections Museum. Besides the phaeton that Sultan Abd&uuml;lhamid II drove himself, the sword, whip, prayer beads and woodworking tools of the Sultan are also remarkable imperial objects. The extensive collection of presents given to Sultan Abd&uuml;lhamid II on the 25th anniversary of his accession, includes precious items such as a silver model of a building, a model of the Sultan Ahmed III Fountain and a model of a telegraph pole, which are on display at the museum.

&nbsp;

Children&rsquo;s Clothing

The National Palaces Textile Collection includes children&rsquo;s clothing, such as underwear and shirts made of light cotton fabrics and muslin, shoes, various caps, swaddling sets, blankets and bundle wrappers. Although there are not many examples of children&rsquo;s garments and other items in the collection, they provide valuable insight into those used at the Palace at that period.

&nbsp;

Toys and Educational Artefacts

The toys and educational artefacts which were used by D&uuml;rr&uuml;şehvar Sultan, the daughter of the last Caliph Abd&uuml;lmecid Efendi, give visitors an idea about the education and daily life of the royal children. These toys and educational artefacts are important in showing the care paid to training of a dynasty member. They also reflect the close interest of Caliph Abd&uuml;lmecid Efendi, as a reform minded person, in bringing up his daughter.&nbsp;

&nbsp;

Furniture

The furniture is of great variety in terms of style and origin and has a significant place in the Palace Collections. At the palaces these artifacts are exhibited in their original locations according to information obtained from archival sources and historical photographs. A few examples which have been selected from the furnitures in the depot are exhibited in this museum.

&nbsp;

The Art of Hat (Calligraphy) and Writing Sets

In the Art of Hat (Calligraphy) and Writing Sets Collection, divits (cases for inkwell and pen), rihdans (pots containing powder, used for drying the writing), hokkas (inkwells), maktas (tablets on which reed pen nibs were cut), penknives, scissors and buffers for polishing paper, paperweights, seals that played an important role in the official and social life of the Ottoman Empire, examples of the Ottoman coat of arms, and examples from the collection of religious objects, such as ceramic tiles, zemzem water carages, censers and rose water flasks are exhibited.

&nbsp;

Porcelain

The Porcelain Collection is one of the richest collections in the palaces, kiosks and pavilions that dating from the latter years of the Ottoman Empire and reflects the lifestyle and the concept of art, dominant at the time. The countries which had political, cultural and economic relations with the Ottoman Empire in the 19th century were primarily France, Germany and England. Most of the palace porcelains of the late Ottoman period were purchased from these countries or received as diplomatic gifts. Also Yıldız Porcelain products form an important part of the collection.

&nbsp;

Embroidery&nbsp;

The embroidered items in the National Palaces Textile Collection comprise original examples that date back to the end of the 19th century and the beginning of the 20th century and demonstrate how traditional art forms were reinterpreted under the influence of modern art movements. There are various embroidered textile pieces in the collection such as coffee tray covers, table cloths, prayer rugs, sherbet covers, ablution towels, women clothing and covers for religious objects. The collection provides valuable documentation regarding embroidery dating from the late period of the Ottoman palace; and consists of embroideries made by professional embroiderers as well as the women in the palace harem and the girls who studied at domestic science schools in the last period of the empire.

&nbsp;

Silver Tableware

This collection includes gold plated silver tableware used at palace banquets given for high ranking foreign visitors in the 19th century. These examples also show the diversification in tableware in the 19th century when the traditional features of the Ottoman&rsquo;s table customs changed.&nbsp;

&nbsp;

Hereke Imperial Factory

Fabrics which were produced at the Hereke Imperial Factory are exhibited in this section. The Hereke Factory became a source of prestige for the empire as a weaving factory that represented the Ottoman Empire and won many awards, diplomas and orders at international exhibitions and fairs during the era. The Hereke Imperial Factory only manufactured for the palace, different kinds of textile products and fabrics that included upholstery and curtains used in furnishing the Ottoman palaces.

&nbsp;

Light Fittings

Crystal chandeliers of huge dimensions and candelabra constitute the most important group of the Light Fittings Collection. Crystal chandeliers and candelabras form the most magnificent part of the collection.

Other lighting equipment used in daily life such as lamps, wall sconces, oil-lamps, lanterns and candlesticks are exhibited in the museum and illustrate the history of lighting in the 19th century.

&nbsp;

Heating, Industrial and Medical Equipment

The Ottoman dynasty built palaces, kiosks and pavilions in İstanbul to emphasize the place of the Ottoman Empire in the world as a global power, just as magnificent royal palaces were built as a symbol of power in Europe in the 18th and 19th centuries.&nbsp;

In the 19th century, with the many discoveries made in Europe and America as a result of the Industrial Revolution, different kinds of devices, machines and products were manufactured. &nbsp; The Ottoman palace followed these discoveries closely and purchased them.&nbsp;

A lot of equipment, tools and machine, that&nbsp; facilitated daily life, in the fields of lighting, heating, communication, gardening, bureaucracy, cooking and medical treatment were purchased for the palaces, kiosks and the pavilions which were built in the same period. In the palace collections, products with diverse functions are brought together, such as stoves, an agricultural spraying device, gas-fired heater, typewriter, cream separator, telephone, portable stove, gramophone, iron, cinematograph, shaving set and electroshock machine.

&nbsp;

Clocks and Musical Instruments

The Ottoman royal family always felt a profound interest in music. It was quite usual to play an instrument well and to have a sophisticated appreciate of music for a dynasty whose members included many excellent musicians and composers. In the Palace Collections Museum, there is a Steinway&nbsp;upright piano dating from the late 19th century, made in Hamburg, has been selected to represent the musical instruments that form an important part of the National Palaces Collections.

&nbsp;

Books

This section of the museum exhibition consists of a selection of books from Caliph Abd&uuml;lmecid Library at Dolmabah&ccedil;e Palace.&nbsp;

&nbsp;

The Depot

Approximately ten thousand objects which were used in daily life or on special occasions at the 19th century palaces, kiosks and pavilions known as the National Palaces can not be exhibited in these museums today due to lack of exhibition space.

It was decided that these objects kept in various stores at the palaces, kiosks and pavilions should be collected in a single depot that provided ideal climatic and other conditions and where the objects could be seen. Therefore a new depot was established to preserve all kinds of objects (porcelain, glass, textile, wood, metal etc.) in optimum museology conditions that took the earthquake risk into account. This is Turkey&rsquo;s first and only museum depot and opened to public in 18 October 2016.

&nbsp;

Saray Koleksiyonları Müzesi Ziyaret Bilgileri

Milli Saraylar Başkanlığı

Directorate of National Palaces

National Palaces

<ul>
	<li>Milli Saraylar İdaresi Başkanlığı&rsquo;na bağlı t&uuml;m saray, k&ouml;şk ve kasırlarda, aşağıdaki istisnalar hari&ccedil; olmak &uuml;zere, M&uuml;ze Kart ge&ccedil;erlidir.</li>
	<li>Topkapı Sarayı Harem B&ouml;l&uuml;m&uuml; ve Aya İrini (M&uuml;ze Kart ge&ccedil;memektedir )</li>
	<li>Dolmabah&ccedil;e Sarayı Selamlık B&ouml;l&uuml;m&uuml; (M&uuml;ze Kart ge&ccedil;memektedir )</li>
	<li>Topkapı Sarayı hari&ccedil; diğer saray, kasır ve k&ouml;şkleri ziyaret sırasında &uuml;cretsiz audio guide kullanılabilmektedir.</li>
</ul>

&nbsp;

Ziyaret&ccedil;ilerimizin dikkatine!

&nbsp;

<ul>
	<li>Milli Saraylar İdaresi Başkanlığı&rsquo;na bağlı saray, k&ouml;şk ve kasırlarda gezi biletleri satışı gişelerden yapılmaktadır. Gişeler dışında herhangi bir web sitesi veya uygulama &uuml;zerinden elektronik bilet satışı ger&ccedil;ekleştirilmemektedir.</li>
	<li>Saray, k&ouml;şk ve kasırlarda mescit, tuvalet ve otopark mevcuttur.</li>
	<li>Yıldız Sarayı restorasyon &ccedil;alışmaları nedeniyle ge&ccedil;ici olarak kapalıdır.</li>
</ul>

The Museum Card is valid in all palaces, kiosks and pavilions, with the following exceptions.

<ul>
	<li>Topkapı Palace Harem Section and Hagia Irene (Museum Card is not included)</li>
	<li>Dolmabah&ccedil;e Palace Selamlık Section (Museum Card is not included)</li>
	<li>Free audio guide can be used during the visit to palaces, pavilions and mansions except Topkapı Palace.</li>
</ul>

&nbsp;

To the attention of our visitors!

&nbsp;

<ul>
	<li>Sightseeing tickets are sold in palaces, kiosks and pavilions. Electronic tickets are not sold on any website or application other than the box office.</li>
	<li>There are mosques, toilets and parking lots in palaces, kiosks and pavilions.</li>
	<li>Yıldız Palace is temporarily closed due to restoration works.</li>
</ul>

Milli Saraylar Başkanlığı Ziyaret Bilgileri

Beykoz Mecidiye Kasrı

Beykoz Mecidiye Pavilion

A gift from the Governor of the Egypt to the sultan

Osmanlı devrinden kalan ve Dolmabah&ccedil;e ile Beylerbeyi saraylarından &ouml;nce yaptırılan Beykoz Mecidiye Kasrı, İstanbul&rsquo;un eski yapılarındandır.

Boğaz&rsquo;ın Asya kıyısında, Beykoz&rsquo;da, H&uuml;nk&acirc;r İskelesi mevkiinde bulunan Beykoz Mecidiye Kasrı, Boğazi&ccedil;i&rsquo;nin ilk k&acirc;gir ve yeni &uuml;sl&ucirc;pta inşa edilmiş yapısıdır.

Beykoz Mecidiye Kasrı, Sultan Abd&uuml;lmecid i&ccedil;in Mısır Valisi Kavalalı Mehmed Ali Paşa tarafından 1845 yılında yaptırılmaya başlanmış ve Paşa&rsquo;nın &ouml;l&uuml;m&uuml; &uuml;zerine, 1854&rsquo;te oğlu Said Paşa tarafından tamamlatılarak Padişah&rsquo;a hediye edilmiştir.&nbsp;

Sultan Abd&uuml;lmecid&rsquo;e ithafen Mecidiye Kasrı olarak da anılan yapı, denizden başlayarak kat kat setler h&acirc;linde y&uuml;kselen bir peyzaj d&uuml;zenlemesine sahip koruparkın tepe noktasında yer almaktadır. Yapıldığı ilk yıllarda Sultan tarafından bir biniş kasrı olarak g&uuml;nl&uuml;k konaklamalarda, sonraki d&ouml;nemlerde ise yabancı devlet erk&acirc;nı ve el&ccedil;i ağırlamada kullanılmıştır.

&nbsp;

Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nın Mimari &Ouml;zellikleri

Kasır, Osmanlı geleneğinde var olan &ldquo;serdab k&ouml;şkleri&rdquo;nin 19. y&uuml;zyıl uygulamalarına g&uuml;zel bir &ouml;rnektir. Cephe kaplamasında İtalya&rsquo;dan ithal edilen taşlar ile yerli beyaz mermer kullanılmıştır.

İki katlı, yarı k&acirc;gir ve simetrik bir d&uuml;zeni olan Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nın &ouml;n cephesi neoklasik bir tarza sahiptir. Kasrın Sultan II. Abd&uuml;lhamid d&ouml;neminde &ccedil;ekilmiş fotoğraflarında varaklı mobilya takımları, Hereke kumaşlarından d&ouml;şeme ve perdeleri, Baccarat vazoları ve b&uuml;y&uuml;k kristal şamdanlarıyla zengin bir şekilde d&ouml;şenmiş olduğu g&ouml;r&uuml;lmektedir. Ayrıca kasrın i&ccedil;i &ccedil;ok değerli renkli somakilerle tezyin edilmiştir.

Arşiv belgelerine g&ouml;re, Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nda ek olarak Padişah&rsquo;ın maiyetindeki memurları ve hademeleri i&ccedil;in odalar; mutfak, dağ hamamı ve karşısında k&uuml;&ccedil;&uuml;k k&ouml;şk, su deposu, limonluk, k&uuml;mes, kuşluk, g&uuml;vercinlik gibi servis ve yaşam birimleri de inşa edilmiştir, ancak pek &ccedil;oğu g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşamamıştır.

&nbsp;

Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nın Tanık Olduğu Tarih&icirc; Olaylar

Osmanlı tarihinde &ldquo;Mısır Meselesi&rdquo; adıyla anılan ve devlete b&uuml;y&uuml;k sıkıntı yaşatan vak&rsquo;aya delalet etmesi y&uuml;z&uuml;nden olacak ki Sultan Abd&uuml;lmecid, kendisine hediye olarak yaptırılan Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;na pek iltifat etmemiştir. 1853-1856 Kırım Harbi&rsquo;ne iştirak etmek i&ccedil;in İzmir ve Aydın&rsquo;dan gelen g&ouml;n&uuml;ll&uuml; askerlerin en se&ccedil;kini olan zeybeklerin teşkil ettiği kıtalar, H&uuml;nk&acirc;r İskelesi&rsquo;nden gemilere bindirilip cepheye g&ouml;nderilmeden &ouml;nce Beykoz &Ccedil;ayırı&rsquo;nda kurulan &ccedil;adırlı ordug&acirc;hta toplanmışlar, bu arada b&uuml;y&uuml;k efelerin ileri gelenleri de Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nda misafir edilmişlerdir.&nbsp;

Kırım Savaşı&rsquo;na katılan Prens Jerome Napol&eacute;on, 1854 yazında İstanbul&rsquo;u ve Sultan Abd&uuml;lmecid&rsquo;i ziyaret etmiştir. I. Napoleon&rsquo;un kardeşi Jerome&rsquo;nin oğlu olan bu prens, ikinci gelişinde Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nda ik&acirc;met etmiş ve Sultan Abd&uuml;laziz de burada prense iade-i ziyarette bulunmuştur.

Sultan Abd&uuml;laziz, kasrı dinlenme amacıyla yaz aylarında sıklıkla kullanmıştır. Burada kalarak Boğaz&rsquo;ı seyretmiş, Beykoz &Ccedil;ayırı&rsquo;nda g&uuml;reş m&uuml;sabakaları d&uuml;zenletmiş ve Tokat k&ouml;y&uuml;ndeki av korusunda avlanmıştır.&nbsp;

Sultan Abd&uuml;laziz, 15 Ekim 1869 Cumartesi g&uuml;n&uuml;, kendisini ziyaret i&ccedil;in İstanbul&rsquo;da bulunan Fransız İmparatori&ccedil;esi Eug&eacute;nie&rsquo;ye m&uuml;kellef ziyafetlerinden birini Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nda vermiş, ordunun ge&ccedil;it t&ouml;renini izletmiştir. O g&uuml;n İstanbul halkı, tarih&icirc; b&uuml;y&uuml;k t&ouml;renlerden birini daha g&ouml;rmek i&ccedil;in kara ve deniz yolu ile Beykoz&rsquo;a gelmiştir.&nbsp;

T&uuml;rk ve Fransız bayrakları ile donatılan ana yollara askerler dizilmiş, bu maksatla &ccedil;ayırda Arap tarzı k&ouml;şk bi&ccedil;iminde s&uuml;sl&uuml; bir pavyon inşa edilmiştir. K&ouml;şk&uuml;n ortası Padişah ile misafirlere, sağ ve sol tarafları da devlet erk&acirc;nı ve el&ccedil;ilere ayrılmıştır. Padişah, sağında &uuml;nl&uuml; misafiriyle altı at koşulmuş bir saltanat arabası ile k&ouml;şke gelmiştir.

Sultan Reşad da saltanatının ilk d&ouml;neminde, 21 Mayıs 1910 tarihinde Meclis-i Meb&ucirc;s&acirc;n Reisi Ahmed Rız&acirc; Bey ve milletvekillerine, &Acirc;y&acirc;n Meclisi &uuml;yelerine ve h&uuml;k&uuml;met erk&acirc;nına Beykoz Mecidiye Kasrı bah&ccedil;esinde bir bahar ziyafeti vermiştir.

&nbsp;

Beykoz Mecidiye Kasrı&rsquo;nın Kullanılışı ve&nbsp;M&uuml;ze Olarak Ziyarete A&ccedil;ılması

Bir saltanat yapısı olarak Sultan Abd&uuml;laziz&rsquo;den itibaren Osmanlı padişahlarının zaman zaman bizzat kullandığı ve misafirlerini ağırladığı bir işlev g&ouml;rmekle birlikte kentin dışında ve temiz havalı bir yer olduğu i&ccedil;in kamu hizmetine tahsis edilmiştir. &Ouml;nce D&acirc;r&uuml;&rsquo;l-eyt&acirc;m (yetimler yurdu) h&acirc;line getirilmiştir. 1920&rsquo;li yıllarda trahomlu (g&ouml;z hastalığı) hastalar i&ccedil;in kullanılan yapı, 1953&rsquo;te prevantoryum olarak kullanılmıştır.

1963&rsquo;te prevantoryum kapatılmış ve kasır, Beykoz &Ccedil;ocuk G&ouml;ğ&uuml;s Hastalıkları Hastahanesi&rsquo;ne d&ouml;n&uuml;şt&uuml;r&uuml;lm&uuml;şt&uuml;r.&nbsp;

Beykoz Mecidiye Kasr-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu, nihayet 23 Aralık 1997 tarihinde Mill&icirc; Saraylara bağlanmış ve muhafaza altına alınmıştır. 2010-2016 yılları arasında s&uuml;rd&uuml;r&uuml;len restorasyon &ccedil;alışmalarının ardından 11 Nisan 2017 tarihinde m&uuml;ze olarak ziyarete a&ccedil;ılmıştır.

Beykoz Mecidiye Pavilion, which was built before the Dolmabah&ccedil;e and Beylerbeyi palaces during the Ottoman period, is one of the oldest buildings in İstanbul.

The pavilion is located at H&uuml;nkar İskelesi in Beykoz on the Asian side of the Bosphorus. It&rsquo;s the first masonry building constructed in the new style on the shores of the Bosphorus.&nbsp;

Construction of the pavilion began in 1845 by the Governor of Egypt, Kavalalı Mehmed Ali Pasha to be used by Sultan Abd&uuml;lmecid and upon his death it was completed in 1854 by his son Said Pasha and presented to the sultan.&nbsp;

The building, also known as the Mecidiye Pavilion, is dedicated to Sultan Abd&uuml;lmecid, and it is located at the top of the wooded park with a landscaping arrangement rising from the sea in terraces.

In its early years it was used by the sultan as a riding lodge for short excursions, but in later times it was used for receiving state dignitaries and ambassadors.&nbsp;

&nbsp;

Architectural Features of Beykoz Mecidiye Pavilion

The pavilion is a beautiful example of the 19th century interpretation of the serdab kiosk tradition of earlier Ottoman architecture. On the fa&ccedil;ade of the building, stones imported from Italy and domestic white marble were used.

The two-storeyed, timber framed building has a symmetrical plan and a neo-classical fa&ccedil;ade. Photographs of the pavilion taken during the reign of Sultan Abd&uuml;lhamid II reveal its rich decoration with gilded furniture, upholsteries and curtains of Hereke fabrics, Baccarat vases and big crystal chandeliers. The inside of the pavilion has been decorated with valuable colored porphyry.&nbsp;

Even though they have not survived to the present day, we learn from the archives that in Beykoz Mecidiye Pavilion, there were additional rooms and service areas, such as kitchens, a thermal hamam, a small kiosk, water reservoir, conservatory, poultry house, aviary and dovecote for servants and officials of the sultan.

&nbsp;

Historic Events in Beykoz Mecidiye Pavilion

Although Beykoz Mecidiye Pavilion was built as a gift for Sultan Abd&uuml;lmecid, the sultan was indifferent to this pavilion because it was a reminder of the &ldquo;Egyptian Question&rdquo; in Ottoman history which created great distress to the state. During the Crimean War (1853-1856), zeybeks who were among the most distinguished volunteer soldiers from İzmir and Aydın came to İstanbul to join the army and before they were sent to the frontline they gathered in the military camp established on Beykoz Meadow and the leading efes (soldiers) stayed in Beykoz Mecidiye Pavilion.&nbsp;

Prince Jerome Napol&eacute;on, who participated in the Crimean War, visited İstanbul and Sultan Abd&uuml;lmecid in the summer of 1854. He was the son of Napoleon I&rsquo;s brother Jerome who stayed in Beykoz Mecidiye Pavilion during his second visit to İstanbul and Sultan Abd&uuml;laziz visited the prince here.&nbsp;

Sultan Abd&uuml;laziz frequently used the pavilion during the summer months as a retreat. During his stays he watched the Bosphorus, organized wrestling competitions on Beykoz Meadow and hunted in the hunting grounds of Tokat Village.&nbsp;

On Saturday, October 15, 1869, Sultan Abd&uuml;laziz held a sumptuous bonquet in Beykoz Mecidiye Pavilion in honor of the French empress Eug&eacute;nie during her visit to İstanbul and together they watched the procession of the army. On that day the people of İstanbul came to Beykoz by land and sea to see the great historical ceremony. Soldiers were arranged on the main roads equipped with Turkish and French flags; for this purpose, an ornate pavilion in Arab style was constructed in the meadow. The center of the pavilion was reserved for the sultan and his guests, and right and left sides were reserved for state officials and ambassadors. The sultan and his guest came to the pavilion in a royal coach drawn by six horses.&nbsp;

During the early part of his reign Sultan Reşad held a spring feast on 21 May 1910 at Beykoz Mecidiye Pavilion gardens for the Chairman of the Parliament (Meclis-i Meb&rsquo;&ucirc;san) Ahmed Rız&acirc; Bey, deputies, members of the Assembly (&Acirc;y&acirc;n Meclis) and government officials.&nbsp;

&nbsp;

Later Functions of Beykoz Mecidiye Pavilion and&nbsp;Its Opening as a Museum

This imperial building was used by the Ottoman sultans and their guests from time to time, beginning with the reign of Sultan Abd&uuml;laziz. It was later used to house public institutions because of its location outside the city and clean air. First it was used as an orphanage (D&acirc;r&uuml;&rsquo;l-eyt&acirc;m). In 1920s it was used for trachoma patients and in 1953 it became a preventorium. In 1963 the preventorium was closed and the pavilion was converted into Beykoz Children&rsquo;s Chest Diseases Hospital.&nbsp;

Beykoz Mecidiye Pavilion was placed under the auspices of National Palaces Department on 23 December 1997. The restoration which started in 2010 was completed in 2016 and on 11 April 2017 it was opened to public as a museum.

Beykoz Mecidiye Kasrı Ziyaret Bilgileri

Yıldız Çini Fabrika-i Hümayunu

Yıldız Tile Imperial Factory

Geleneksel T&uuml;rk &ccedil;ini ve porselen sanatını canlandırmak amacıyla 1890&rsquo;lı yılların başında, Sultan II. Abd&uuml;lhamid (1876-1909) tarafından Yıldız Sarayı&rsquo;nın bah&ccedil;esine &ldquo;Yıldız &Ccedil;ini Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu&rdquo; adıyla bir porselen fabrikası kurulmuştur. 1894 yılındaki depremde b&uuml;y&uuml;k &ouml;l&ccedil;&uuml;de zarar g&ouml;ren fabrika, aynı yıl i&ccedil;inde İtalyan Mimar Raimondo D&rsquo;Aronco&rsquo;ya yeniden yaptırılmıştır.

Avrupa saraylarına bağlı porselen işletmeleri emsalinde Saray&rsquo;a bağlı bir birim olarak kurulan bu fabrikayla saray ve kasırların porselen ihtiyacının karşılanması, ayrıca &uuml;retilen porselen eşyaların d&uuml;nyaya Osmanlı ve Sultan II. Abd&uuml;lhamid kimliğiyle tanıtılması hedeflenmiştir.

Fabrikanın &uuml;r&uuml;n yelpazesi b&uuml;y&uuml;k boyutlu dekoratif vazolardan sofra porselenlerine, kahve ve yazı takımlarına kadar yayılmıştır. &Uuml;r&uuml;nler &ouml;ncelikli olarak son d&ouml;nem saray, k&ouml;şk ve kasırların dekorasyonunda yer almış; bazı &ouml;zel par&ccedil;alar yabancı hanedanlara armağan olarak sunulmuştur. Yıldız &Ccedil;ini Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu&rsquo;nda &uuml;retilen eserlerin t&uuml;m&uuml;nde fabrikanın orijinal amblemi olan ay-yıldız damgası bulunmaktadır. Damganın hemen altında, fabrikanın kuruluş yılı ve eserin hangi yılda &uuml;retildiği yazılıdır. Yıldız porselenlerinde g&ouml;r&uuml;len nat&uuml;ralist &uuml;slupta yapılmış, d&ouml;nemin mimarisini ve &ccedil;evre d&uuml;zenlemesini tasvir eden eserler eşsiz bir belge niteliği taşımaktadır.

1909&rsquo;da Sultan II. Abd&uuml;lhamid&rsquo;in tahttan indirilmesiyle &uuml;retimi durdurulan fabrika, 1910 yılında M&uuml;ze-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n M&uuml;d&uuml;rl&uuml;ğ&uuml;ne bağlandıktan sonra Osman Hamdi Bey&rsquo;in girişimleriyle yeniden &uuml;retime ge&ccedil;miş ve 1920 yılında İstanbul&rsquo;un işgal edilmesine dek faaliyetini s&uuml;rd&uuml;rm&uuml;şt&uuml;r. 1959 yılında S&uuml;merbank&rsquo;a devredilerek &ldquo;Yıldız Porselen Sanayi M&uuml;essesesi&rdquo; adını alan fabrikada yemek takımları, duvar panoları ve dekoratif &uuml;r&uuml;nlerin &uuml;retimine başlanmıştır. 1994&rsquo;te S&uuml;mer Holding&rsquo;in &ouml;zelleştirilmesinin ardından 1995 yılında TBMM Mill&icirc; Saraylar Daire Başkanlığı&rsquo;na, 2018 yılında ise T.C. Cumhurbaşkanlığı b&uuml;nyesindeki Mill&icirc; Saraylar Başkanlığına bağlanmıştır.

Yıldız &Ccedil;ini ve Porselen Fabrikası, m&uuml;ze-fabrika kimliğiyle bir yandan g&uuml;n&uuml;m&uuml;z insanının beğenisine y&ouml;nelik porselen eşya &uuml;retimini s&uuml;rd&uuml;r&uuml;rken &ouml;te yandan geleneksel motiflerden esinlenerek yaptığı duvar tabakları, şekerlik, vazo, kahve-&ccedil;ay takımları gibi &uuml;r&uuml;nlerle bir d&ouml;nem estetiğinin daha geniş kitlelere ulaşmasını sağlayacak projeler geliştirmektedir. Bu nadide eserler, Fabrika Mağazası ve Mill&icirc; Saraylar mağazalarında satışa sunulmuştur.

Yıldız Imperial Tile Factory was established in the early 1890s in the garden of Yıldız Palace at the command of Sultan Abd&uuml;lhamid II (1876-1909) to revive the traditional Turkish art of porcelain and tile making. The factory was severally damaged by the earthquake of 1894 and in the same year, it was rebuilt by Italian architect Raimondo D&rsquo;Aronco.

Founded as a royal enterprise like its peers in Europe, the factory aimed to meet the needs of the palaces for porcelain ware and at the same time to earn an international reputation for beautiful objects that would be associated with the Ottomans and Sultan Abd&uuml;lhamid II.

The products of the Yıldız Factory ranged from large-sized decorative vases to tableware, and from coffee services to calligraphy sets. This porcelain ware was used primarily in the decoration of newly-built palaces, kiosks, and pavilions, and some special pieces were given to foreign statesmen as presents. On each product, the factory&rsquo;s original emblem of crescent and star was embossed. Below the emblem, its production year and the year of factory&rsquo;s establishment were printed. Naturalistic painted designs on Yıldız porcelain products representing landscapes and the architecture of the period have unique documentary value today.

When Sultan Abd&uuml;lhamid II was dethroned in 1909, production at the factory was halted but subsequently resumed upon the intervention of Osman Hamdi Bey after its management was assigned to the Imperial Museum Directorate in 1910. The factory continued in operation until the occupation of İstanbul in 1920. In 1959, management of the factory was handed over to S&uuml;merbank and the factory was renamed the &ldquo;Yıldız Porcelain Industrial Enterprise&rdquo; and it manufactured tableware, wall panels, and decorative items. Following the privatization of S&uuml;mer Holding in 1994, its management was transferred to the TGNA, Directorate of National Palaces in 1995 and to the Presidency of Republic of Turkey, Directorate of National Palaces in 2018.

As a museum-factory, Yıldız Tile and Porcelain Factory produces chinaware in contemporary style while working on projects to make the aesthetics of the past accessible for more people through its products such as wall plates, sugar bowls, vases, coffee and tea sets patterned with traditional designs. These high quality products are on sale at the Yıldız Factory Shop and at National Palaces gift shops.

&nbsp;

Yıldız Çini ve Porselen Fabrikası

Yıldız Tile And Porcelain Factory

Yıldız Tile and Porcelain Factory

Yıldız Çini Fabrika-i Hümayunu Ziyaret Bilgileri

Ihlamur Kasrı

Ihlamur Pavilion

Beşiktaş, Yıldız ve Nişantaşı yama&ccedil;ları arasında kalan Ihlamur Vadisi, tarih&icirc; kaynaklardan anlaşıldığına g&ouml;re 18. y&uuml;zyıldan 20. y&uuml;zyıl başlarına kadar i&ccedil;inden Fulya deresinin aktığı, ıhlamur ve &ccedil;ınar ağa&ccedil;larının g&ouml;lgelediği, yeşillikler i&ccedil;inde bir mesire idi.

Bug&uuml;n kasırların yer aldığı vadinin ilk b&ouml;l&uuml;m&uuml;, Sultan III. Ahmed (1703-1730) d&ouml;neminde tersane eminlerinden Hacı H&uuml;seyin Ağa&rsquo;ya ait bağ iken, devlet hazinesine katılarak padişaha ait bir hasbah&ccedil;eye d&ouml;n&uuml;şt&uuml;r&uuml;lm&uuml;şt&uuml;r. Yıldız&rsquo;a doğru y&uuml;kselen ikinci b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde, Sultan III. Selim (1789-1807) ile Sultan II. Mahmud&rsquo;un (1808-1839) kemankeşlerle birlikte atış yarışmaları yaptıkları, g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşan bazı nişan taşlarından anlaşılmaktadır. Bu nişan taşlarının &uuml;zerlerinde, sultanların su dolu testilere yaptıkları atışların mesafeleri, dereceleri ve tarihleri yazılıdır. Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861) d&ouml;neminde, vadinin &ldquo;Muhabbet Bah&ccedil;esi&rdquo; denilen &uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; b&ouml;l&uuml;m&uuml; de eklenerek ağa&ccedil;landırma ve setli d&uuml;zenleme &ccedil;alışmaları yapılmıştır.&nbsp;

Fransız şair Lamartine, 1846&rsquo;da Sultan&rsquo;ın konuğu olarak ağırlandığı Ihlamur ve &ccedil;evresini anılarında ş&ouml;yle tasvir etmiştir:&nbsp;

&ldquo;&hellip;Binanın karşısındaki bah&ccedil;ede g&uuml;zel yemiş ağa&ccedil;ları ile bu vadiye ismini veren b&uuml;y&uuml;k ıhlamurlar vardı. K&ouml;şke &ccedil;ıkan &uuml;&ccedil; basamaklı merdivenin &ouml;n&uuml;nde yasemin dallarını aşamayan k&uuml;&ccedil;&uuml;k bir fıskiye, tatlı bir şırıltı ile mermer havuza d&ouml;k&uuml;l&uuml;yordu. Ihlamur, Padişah&rsquo;ın en sevdiği k&ouml;şkt&uuml;r; burada dinlenir ve m&uuml;talaa eder.&rdquo;

Lamartine&rsquo;in s&ouml;z&uuml;n&uuml; ettiği bu m&uuml;tevazı bağ k&ouml;şk&uuml;n&uuml;n yerine, Sultan Abd&uuml;lmecid 1849-1855 yıllarında iki kasır yaptırmış ve buraya &ldquo;ferahlık, tazelik, neşe, sevin&ccedil;&rdquo; anlamlarına gelen &ldquo;N&uuml;zhetiye&rdquo; adını vermiştir.&nbsp;

Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876) d&ouml;neminde, hasbah&ccedil;ede zaman zaman &ccedil;eşitli eğlenceler ve pehlivan g&uuml;reşleri d&uuml;zenlenmiştir. Sonraki yıllarda padişah ve ailesinin gezileri i&ccedil;in uğrak yeri olmaya devam eden Ihlamur Kasırları, Cumhuriyet&rsquo;in ilanından sonra T&uuml;rkiye B&uuml;y&uuml;k Millet Meclisi tarafından 1951&rsquo;de İstanbul Belediyesi&rsquo;nin kullanımına verilmiş ve &ldquo;Tanzimat M&uuml;zesi&rdquo; olarak d&uuml;zenlenmiştir.&nbsp;

1966&rsquo;da Mill&icirc; Saraylara devredilen yapılar, &ouml;zg&uuml;n eşyaları ve tamamlanan bah&ccedil;e d&uuml;zenlemesiyle birlikte 1985&rsquo;te m&uuml;ze-saray olarak ziyarete a&ccedil;ılmıştır. Ihlamur Kasırları b&uuml;nyesindeki Merasim K&ouml;şk&uuml;, Sultan Abd&uuml;lmecid&rsquo;in resm&icirc; kullanımına ve t&ouml;renlere; Maiyet K&ouml;şk&uuml; ise Sultan&rsquo;ın maiyeti ve haremine ayrılmıştır. Birer biniş kasrı, yani Sultan&rsquo;ın g&uuml;n&uuml;birlik dinlenme mek&acirc;nı olan kasırlar, aynı zamanda diplomatik misafirlerin ağırlandığı yer olarak da &ouml;nem taşımıştır.

Merasim K&ouml;şk&uuml;, giriş salonu ile salonun iki yanındaki birer odası, &ouml;n cephesindeki d&ouml;nemin beğenisine uygun Barok &ccedil;izgiler taşıyan merdiveni, ilgin&ccedil; ve hareketli kabartmalarıyla &ccedil;arpıcı bir mimarlığa sahiptir.&nbsp;

Kasrın i&ccedil; s&uuml;slemelerinde Osmanlı saraylarında 19. y&uuml;zyılda tercih edilen Batılı dekorasyon anlayışına uygun bir s&uuml;sleme programı uygulanmış, Avrupa&rsquo;nın &ccedil;eşitli &uuml;sluplarındaki mobilyalar ve d&ouml;şeme &ouml;geleriyle belirli bir b&uuml;t&uuml;nl&uuml;k sağlanmıştır.

Maiyet K&ouml;şk&uuml; ise, orta sofaya a&ccedil;ılan k&ouml;şe odalarından oluşan mek&acirc;n d&uuml;zenlemesiyle geleneksel bir şema sergilemektedir. Odaların duvarlarında farklı renklerde, mermer g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml; veren stuko tekniği uygulanmıştır.

Ihlamur Valley is located between the hills of Beşiktaş, Yıldız and Nişantaşı. According to historical sources, from the 18th century to the early 20th century, it was a country excursion spot where the Fulya stream within the valley was shaded by plane trees and linden trees.

The lower part of the valley which includes the Ihlamur Pavilions belonged to Hacı H&uuml;seyin Agha, the administrator of the imperial dockyard during the reign of Sultan Ahmed III (1703-1730). Later it was owned by the state and laid out as an imperial garden. Some archery stones commemorating distance shooting records in the upper part of the valley indicate that Sultan Selim III (1789-1807) and Sultan Mahmud II (1808-1839) held shooting contests with other archers near the Yıldız district. These stones are inscribed with the distances, placings, and dates of the sultans&rsquo; shots at targets consisting of jugs filled with water. During the reign of Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861), the third part of the valley was planted and terraced to form the &ldquo;Conversation Garden&rdquo;.

The French poet Lamartine stayed at Ihlamur Pavilions in 1846 as a guest of the Sultan. In his memoirs, he described Ihlamur and its environs as follows:

&ldquo;The building faces a garden with beautiful chestnut trees and big linden trees from which the valley took its name. In front of the three-stepped stairs of the pavilion, there is a small fountain shorter than the branches of jasmine whose water falls into the marble pool with a sweet gurgle. Ihlamur is Sultan&rsquo;s favorite pavilion, where he rests and meditates.&rdquo;

In place of this modest pavilion that Lamartine mentioned, Sultan Abd&uuml;lmecid had two pavilions built between the years 1848-1855 and renamed this place &ldquo;N&uuml;zhetiye&rdquo; which means &ldquo;relief, freshness, joy, and happiness.&rdquo;

During the reign of Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876), various entertainments and wrestling matches were held in the imperial garden. This continued to be a popular place for subsequent sultans and their families. After the proclamation of the Republic, Ihlamur Pavilions were assigned to the İstanbul Municipality in 1951 by the Turkish Grand National Assembly and used to house the Tanzimat (Reorganization) Museum.

The Ihlamur Pavilions were allocated to National Palaces in 1966 and when landscaping work was completed they were opened to the public as a museum with their original furnishings in 1985. The Ceremonial Pavilion was used as the Sultan&rsquo;s office and for receptions and the Retinue Pavilion was assigned to the Sultan&rsquo;s entourage and family. The pavilions were used mostly for day trips by the sultans, and also to entertain foreign statesmen.

The Ceremonial Pavilion is a remarkable work of architecture with its entrance hall and two rooms on either side of the hall, the baroque-styled staircase at the fa&ccedil;ade, and its spectacular relief decoration.

The interior decoration of the pavilion is in Western-style which was preferred in the 19th century Ottoman palaces. Various styled European furniture and furnishings are in unison with the decoration.

The Retinue Pavilion, on the other hand, has traditional architecture with a hall-like room surrounded by rooms at the corners. Stucco work imitating marble was used on its walls in different colors.

Ihlamur Kasırları

Ihlamur Pavilions

Ihlamur Kasrı Ziyaret Bilgileri

Topkapı Sarayı

Topkapı Palace

Tarihî yarımadada medeniyetimizin hazinesi

The treasure of history on the historic peninsula

Topkapı Sarayı, İstanbul&rsquo;un fethinin ardından Fatih Sultan Mehmed tarafından 1460-1478 yılları arasında yaptırılmış olup takip eden padişahların yaptırdıkları ilave yapılarla g&uuml;n&uuml;m&uuml;zdeki h&acirc;lini almıştır. Zeytinlik olarak adlandırılan Sarayburnu&rsquo;nda bah&ccedil;e d&uuml;zenlemeleri ve k&ouml;şklerle başlayan inşaat, S&ucirc;r-ı Sult&acirc;n&icirc; (Kal&lsquo;a-i Sult&acirc;n&icirc;) adı verilen surlarla devam etmiştir. Saraya uzun yıllar Beyazıt&rsquo;taki eski saraydan dolayı Sar&acirc;y-ı Ced&icirc;d-i &Acirc;mire denilmiş, ardından Toplu Kapı denilen k&ouml;şk&uuml;n isminden dolayı Top Kapısı Sarayı adı kullanılmaya başlanmıştır. Zaman i&ccedil;erisinde ilavelerin yapıldığı saray, 19. y&uuml;zyıl ortalarına kadar yaşam ve y&ouml;netim merkezi olmaya devam etmiştir. 1840&rsquo;lara gelindiğinde, mevcut sarayın 19. y&uuml;zyıl devlet protokol&uuml; gereklerini karşılamakta yetersiz kalması sonucu 1843-1856 yılları arasında Dolmabah&ccedil;e Sarayı inşa edilmiş ve bir s&uuml;re sonra hanedan i&ccedil;in yaşam ve y&ouml;netim merkezi tamamen Dolmabah&ccedil;e Sarayı&rsquo;na taşınmıştır.

Topkapı Sarayı, İstanbul&rsquo;un en eski tarih&icirc; b&ouml;lgelerinden birinde yer alır. Marmara Denizi, İstanbul Boğazı ve Hali&ccedil; arasında kalan tarih&icirc; İstanbul Yarımadası&rsquo;nda bulunan saray, İstanbul&rsquo;un ikonik yapılarından biridir. Sarayburnu&rsquo;nda bulunan Doğu Roma akropol&uuml; &uuml;zerindeki 700.000 metrekarelik bir alan &uuml;zerine kurulmuş olan Topkapı Sarayı, 31. Osmanlı padişahı Sultan Abd&uuml;lmecid&rsquo;e kadar yaklaşık d&ouml;rt y&uuml;z yıl s&uuml;reyle imparatorluğun idare, eğitim ve sanat merkezi; padişahların da ikametg&acirc;hı olmuştur. 19. y&uuml;zyılın ortalarından itibaren hanedanın Dolmabah&ccedil;e Sarayı&rsquo;na taşınması ile terk edilen Topkapı Sarayı, tarih&icirc; &ouml;nemini ve değerini korumuştur.

T&uuml;rkiye Cumhuriyeti&rsquo;nin kuruluşundan sonra, 3 Nisan 1924 tarihinde m&uuml;ze h&acirc;line getirilen Topkapı Sarayı, Cumhuriyet&rsquo;in ilk m&uuml;zesi olma &ouml;zelliğini taşır. Bug&uuml;n G&uuml;lhane Parkı hari&ccedil; olmak &uuml;zere yaklaşık 350.000 metrekarelik bir alan kaplayan Topkapı Sarayı; yapıları, mimarisi, koleksiyonları ve yaklaşık 300.000 arşiv belgesi ile d&uuml;nyanın en b&uuml;y&uuml;k m&uuml;ze-saraylarından biridir.

Ana hatlarını b&uuml;y&uuml;k avlular ve bunları &ccedil;evreleyen revaklar ile hizmet binalarının oluşturduğu yapının planının Edirne Sarayı&rsquo;ndan etkilendiği g&ouml;r&uuml;lmektedir. Hizmet binaları, taş kullanılarak yapılmış olup &ccedil;oğunlukla tek katlı ve y&uuml;ksek kubbeli yapılardır. Konut olarak kullanılan yapılar ise &ccedil;oğunlukla taş ve ahşap malzemeden yapılmış, kubbeleri kurşun ile kaplanmıştır. Sarayın i&ccedil; b&ouml;l&uuml;mleri ve bah&ccedil;eleri kurna, havuz, fıskiye, sebil gibi detaylarla zenginleştirilmiş, pek &ccedil;ok sarnı&ccedil; yapılmıştır.

Topkapı Sarayı&rsquo;nın teşkil&acirc;t a&ccedil;ısından d&ouml;rt b&ouml;l&uuml;mden meydana geldiği s&ouml;ylenebilir: Hizmet ve koruma alanı (B&icirc;run), idar&icirc; merkez (D&icirc;v&acirc;n-ı H&uuml;m&acirc;yun), eğitim alanı (Ender&ucirc;n) ve padişahların &ouml;zel yaşam alanı (Harem). Sarayın, Bizans d&ouml;nemi şehir surlarına dayanan surları &uuml;zerinde ana giriş kapısı niteliğindeki B&acirc;b-ı H&uuml;m&acirc;yun&rsquo;la birlikte Demir Kapısı ve Otluk Kapısı adı verilen &uuml;&ccedil; b&uuml;y&uuml;k kapısı ve beş adet hizmet kapısı (koltuk kapısı) vardır. Birinci kapı olan B&acirc;b-ı H&uuml;m&acirc;yun, iki katlı bir k&ouml;şk kapısı olup &uuml;st&uuml;ndeki kit&acirc;bede Ali b. Yahy&acirc; es-S&ucirc;f&icirc; imzası bulunur. İkinci kapı B&acirc;b&uuml;ssel&acirc;m, &uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; kapı ise B&acirc;b&uuml;ssa&acirc;de&rsquo;dir. Saray yapıları birbirine ge&ccedil;işli d&ouml;rt avlu ve &ccedil;evresindeki mimari yapılardan oluşmaktadır. Etrafı bah&ccedil;eler ve meydanlarla &ccedil;evrili olan saray yapıları i&ccedil;erisinde Alay Meydanı olarak da anılan ilk avluda Aya İrini Kilisesi, Darphane, Fırın, Hastane, Odun Ambarı ve Hasırcılar Ocağı yapıları bulunuyordu.

Sarayın ikinci avlusu, devlet y&ouml;netiminin ger&ccedil;ekleştiği mek&acirc;nların yer aldığı Divan Meydanı, bir diğer adıyla Adalet Meydanı&rsquo;dır. Tarih boyunca pek &ccedil;ok t&ouml;rene sahne olan bu avluda divan toplantılarının yapıldığı Divan-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n (Kubbealtı) ve yanında Divan-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n Hazinesi yer alır. Bu avluda ayrıca Divan yapısının arkasında Adalet Kulesi, Kubbealtı&rsquo;nın yanında ise Harem Dairesi girişi, Z&uuml;l&uuml;fl&uuml; Baltacılar Koğuşu ve Has Ahırlar bulunur.

Sarayın &uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; avlusuna Ender&ucirc;n Avlusu da denilmektedir. Bu b&ouml;l&uuml;mde b&uuml;y&uuml;kl&uuml; k&uuml;&ccedil;&uuml;kl&uuml; odalar, padişaha ait Arz Odası, Doğancılar Koğuşu (Şahinciler), Seferliler Ocağı, Kilerli Koğuşu, Ender&ucirc;n Hazinesi ve Has Oda (Mukaddes Emanetler Dairesi), ayrıca Saray Okulu&rsquo;na ait yapılar yer almaktadır. &Uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; avluda yer alan Ender&ucirc;n&rsquo;da B&acirc;b&uuml;ssa&acirc;de&rsquo;den i&ccedil;eri girince sağ ve sol tarafta odalıların koğuşları, sağdan devam edince sağ &uuml;st tarafta F&acirc;tih K&ouml;şk&uuml; ismiyle bilinen hazine kısmı vardı. Sol &uuml;st k&ouml;şede Harem b&ouml;l&uuml;m&uuml;ne yaslanan d&ouml;rt kubbeli taş yapı Has Oda idi. Burası, Yavuz Sultan Selim d&ouml;neminde kutsal emanetlerin getirilmesinden sonra daha ziyade Hırka-i Sa&acirc;det Dairesi ismiyle anılmıştır.

Son avlu olan d&ouml;rd&uuml;nc&uuml; avluda da padişaha ait k&ouml;şkler ve asma bah&ccedil;eleri yer alır. Bu b&ouml;l&uuml;mde Osmanlı klasik k&ouml;şk mimarisinin en se&ccedil;kin &ouml;rnekleri olan Bağdat ve Revan K&ouml;şkleri ile İftariye Kameriyesi bulunur. XVIII. y&uuml;zyılda inşa edildiği d&uuml;ş&uuml;n&uuml;len Sofa K&ouml;şk&uuml; ise L&acirc;le Bah&ccedil;esi duvarına dayalı bir yapı olup Kara Mustafa Paşa K&ouml;şk&uuml; olarak da bilinir. Bu ahşap k&ouml;şk&uuml;n i&ccedil;inde ve duvarlarının &uuml;st kısmında meşhur Osmanlı şairi H&acirc;k&acirc;n&icirc; Mehmed Bey&rsquo;in beyitleri yazılıdır. Sarayın ana kısmı i&ccedil;inde yer alan k&ouml;şkte nadiren el&ccedil;i ve devlet adamları da kabul edilmiştir. K&ouml;şk&uuml;n sağında, set &uuml;st&uuml;nde Taş Kule adıyla anılan oda, bir d&ouml;nem sarayın eczanesi olarak kullanılmıştır. D&ouml;rd&uuml;nc&uuml; avlunun alt kısmında ise saraya ait son yapılar olan Mecidiye K&ouml;şk&uuml; ve Esvab Odası g&ouml;r&uuml;l&uuml;r.

Topkapı Sarayı, 6 Eyl&uuml;l 2019 tarihli ve 30880 sayılı Resm&icirc; Gazete&rsquo;de yayınlanan 44 No&rsquo;lu kararnamenin ardından Mill&icirc; Saraylar İdaresi Başkanlığı&rsquo;na bağlanmıştır.

Topkapı Palace was built by Sultan Mehmed II (1444-1445 and 1451-1481) during the years 1460-1478, following the conquest of Istanbul. New buildings and annexes were added by other sultans over the centuries, creating the palace complex as we know it today. The site on a headland at the southern mouth of the Bosphorus was originally known as Zeytinlik (Olive Grove), and here work began with laying out gardens and building pavilions, after which the site was surrounded by walls known as the S&ucirc;r-ı Sult&acirc;n&icirc; or Kal&lsquo;a-i Sult&acirc;n&icirc;. For many years this palace was called the New Royal Palace, to distinguish it from the earlier palace in the district of Beyazıt, but later on it became known as Top Kapısı Palace after a pavilion known as Toplu Kapı (Cannon Gate). The palace remained the sultan&rsquo;s main residence and centre of government until the mid-19th century. By the 1840s, the palace had become inadequate for the needs of state protocol, and Dolmabah&ccedil;e Palace was built in 1843-1856 as the new official residence and administrative centre of the empire.

Topkapı Palace is situated in one of the oldest parts of Istanbul; the historic peninsula bounded by the Marmara Sea, the Bosphorus Strait and the Golden Horn inlet. It is one of the city&rsquo;s most iconic buildings, covering an area of 700,000 m&sup2; on the headland known as Sarayburnu, which had been the site of the Eastern Roman acropolis. Topkapı Palace was the centre of Ottoman government, education and art for nearly four centuries, until the reign of the 31st Ottoman sultan Abd&uuml;lmecid (r. 1839-1861), as well as the sultan&rsquo;s official residence. Although the sultans lived at Dolmabah&ccedil;e Palace from the middle of the 19th century onwards, Topkapı Palace retained its historical and symbolic importance.

On 3 April 1924, shortly after the Republic of Turkey was established on 29 October 1923, Topkapı Palace became a museum; the first to be established in the Republican period. Today the palace and its grounds cover an area of nearly 350,000 m&sup2;, excluding G&uuml;lhane Park, which was once part of the palace gardens but is now a public park. This palace, with its historic buildings, collections and nearly 300,000 archive documents, is one of the largest museum-palaces in the world.

The palace proper consists of buildings for diverse purposes opening onto a series of large courtyards surrounded by colonnades; a plan that was influenced by the earlier royal palace in Edirne, the former capital. The service buildings are made of stone and mostly single-storeyed with high domes, while the residential buildings are mostly made of stone and wood, with lead-covered domes. The inner parts of the palace and the gardens are ornamented with diverse fountains and pools, and contain numerous water reservoirs.&nbsp;

In terms of its organisation the palace is composed of four sections: the B&icirc;run, or Outer Palace, consisting of service buildings and guard posts; the D&icirc;v&acirc;n-ı H&uuml;m&acirc;yun or State Council building, which was the administrative centre of the empire; the Ender&ucirc;n or Palace School; and the Harem, which was the sultan&rsquo;s private home. There are three main gates in the palace walls, which adjoin the Byzantine city walls: the B&acirc;b-ı H&uuml;m&acirc;yun or Royal Gate, which is the main entrance, the Demir Kapısı or Iron Gate and the Otluk Kapısı or Hay Gate. There are also five small service gates.&nbsp;

The B&acirc;b-ı H&uuml;m&acirc;yun is a monumental two-storey structure with an inscription bearing the signature of the calligrapher Ali b. Yahy&acirc; es-S&ucirc;f&icirc;. This leads into the first court, from which a second portal, the B&acirc;b&uuml;ssel&acirc;m, the Gate of Greeting, leads into the second court, from which a third portal, the B&acirc;b&uuml;ssa&acirc;de or Gate of Felicity, leads into the third court, from which a passageway leads into the fourth court. All of these are surrounded by buildings and gardens. The first court is an open square known as the Alay Meydanı or Procession Square, surrounded by the Church of Saint Eirene, the Mint, the Bakeries, Hospital, Firewood Store and the building housing the Company of Reed Mat Makers, who wove the mats that covered floors throughout the palace.

The second court, known as Divan Square or Justice Square, was the scene of innumerable ceremonies over the centuries. Here were the buildings relating to state government: the Council Chamber known as Kubbealtı or Divan-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n where the Council of State convened, and the Council of State Treasury. Behind the Divan building was the Tower of Justice and next to it the entrance to the Harem, as well as the Dormitory of Tressed Halberdiers and the Royal Stables.

Around the third or Enderun Court are numerous small and large rooms comprising the sultan&rsquo;s Audience Chamber, the halls of the Falconers, the Expeditionary Force, the Pantlers, the Ender&ucirc;n Treasury and the Privy Chamber (today the Apartment of Holy Relics), and the building belonging to the Palace School. To either side of the Gate of Felicity are the dormitories inhabited by the members of the sultan&rsquo;s household; beyond them on the right the treasury known as the Pavilion of the Conqueror. In the left corner was the Privy Chamber, a four-domed stone building adjoining the Harem, which was more often known as the Apartment of the Holy Mantle after Sultan Selim I brought the holy relics to Istanbul in the early 16th century.

In the fourth court are several royal pavilions, the İftariye Gazebo and terraced gardens. The Baghdad and Revan pavilions are exquisite examples of classical Ottoman period pavilion architecture. The Sofa Pavilion, also known as Kara Mustafa Paşa Pavilion, is thought to have been built in the 18th century and adjoins the wall of the Tulip Garden. Inside this wooden pavilion and at the top of the exterior walls are couplets written by the renowned Ottoman poet H&acirc;k&acirc;n&icirc; Mehmed Bey. On rare occasions ambassadors and statesmen were received in this pavilion. To the right, situated a terrace, is a room known as the Stone Tower that was once used as the palace pharmacy. In the lower part of the fourth court are the last buildings ever added to the palace, the Mecidiye Pavilion and the Wardrobe Chamber.&nbsp;

Topkapı Palace was attached to the Directorate of National Palaces Administration under resolution number 44 promulgated on 6 September 2019 in issue 30880 of the Official Gazette.

Labor and Solidarity Day

National Sovereignty and Children’s Day

Aya İrini

Hagia Irene

Harem

Topkapı Sarayı Kombine Bilet II (Topkapı Sarayı + Aya İrini + Harem)

Topkapı Palace Combine Ticket II (Topkapı Palace + Hagia Irene + Harem)

Topkapı Sarayı Kombine Bilet I (Topkapı Sarayı + Aya İrini)

Topkapı Palace Combine Ticket I (Topkapı Palace + Hagia Irene)

Topkapı Sarayı Ziyaret Bilgileri

Ankara Palas

Restorasyon &ccedil;alışmaları nedeniyle ziyarete kapalıdır.

&nbsp;

Cumhuriyet d&ouml;neminin başkentteki simge yapılarından Ankara Palas, 1927&rsquo;de a&ccedil;ılmıştır. Uzun yıllar &uuml;st d&uuml;zey yabancı heyetler ile uluslararası toplantılara ev sahipliği yapmıştır. Ankara Ulus&rsquo;taki İkinci Meclis binasının karşısında olması nedeniyle politikanın merkez noktası olmuştur. 1930&rsquo;larda milletvekilleri, sanat&ccedil;ılar ve gazeteciler burada buluşur, g&uuml;nl&uuml;k politika değerlendirmelerinde bulunurlardı. Cumhuriyetimizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atat&uuml;rk de Meclis konuşmalarından sonra g&uuml;n&uuml;n yorgunluğunu bu binada giderir, burada toplantılar yapardı. Atat&uuml;rk&rsquo;e g&ouml;re Ankara Palas, &ldquo;Doğu&rsquo;dan Batı&rsquo;ya a&ccedil;ılan bir pencere&rdquo; idi. Atat&uuml;rk, manevi kızı Nebile Hanım&rsquo;ın d&uuml;ğ&uuml;n&uuml;n&uuml; ve onunla meşhur dansını Ankara Palas&rsquo;ta yapmıştı.

Cumhuriyet&rsquo;in ilk yıllarında Mebusan Kul&uuml;b&uuml; olarak yapılması d&uuml;ş&uuml;n&uuml;len Ankara Palas&rsquo;ın ilk tasarımı Mimar Vedat Tek tarafından hazırlanmıştır. 1924 yılında temeli atılan, ancak Vedat Bey işi bırakınca yarım kalan tarih&icirc; yapı, Mimar Kemalettin Bey&rsquo;in yeni tasarımına g&ouml;re tamamlanmıştır. Vakıflar İdaresi&rsquo;ne devredilen bina, 17 Nisan 1927 g&uuml;n&uuml; 120 yatak kapasitesi ile otel olarak hizmete girmiştir. 1930&rsquo;larda siyaset&ccedil;iler, gazeteciler ve sanat&ccedil;ıların buluşma mek&acirc;nı olduğu gibi yurt dışından gelen resm&icirc; heyet ve konukları ağırlama işlevini de &uuml;stlenmiştir. Bilhassa İsmet İn&ouml;n&uuml;, Celal Bayar ve Adnan Menderes, Ankara Palas&rsquo;ı sıklıkla kullanarak burada davetler vermişlerdir. 1975&rsquo;e kadar otel olarak işletilmiştir. 1976-1982 yılları arasında Sanayi ve Ticaret Bakanlığı tarafından ofis ve sergi alanı olarak kullanılmıştır. 1982 yılında Dışişleri Bakanlığı tarafından kapsamlı bir restorasyondan ge&ccedil;irilmiş ve 29 Ekim 1983 g&uuml;n&uuml; d&uuml;zenlenen kabulle Ankara Palas Devlet Konukevi olarak hizmete a&ccedil;ılmıştır. T&uuml;rk siyasi hayatının bir&ccedil;ok &ouml;nemli olayına tanıklık eden Ankara Palas, 2018&rsquo;de Cumhurbaşkanlığı&rsquo;na bağlı Mill&icirc; Saraylar İdaresi Başkanlığına devredilmiştir. Restorasyon &ccedil;alışmaları devam eden Ankara Palas, projeler tamamlandığında Cumhurbaşkanlığı M&uuml;zesi olarak hizmet vermeye başlayacaktır.

Ankara Palas&rsquo;ta ağırlanmış &ouml;nemli konuklar arasında şu isimler yer alır: İran Şehinşahı Rıza, Afgan Kralı Emanullah Han, Irak Kralı Emir Faysal, Yunanistan Başbakanı Eleftherios Venizelos ve ABD Başkanı Dwight Eisenhower.

&nbsp;

Closed to visit due to restoration

&nbsp;

Ankara Palas opened as a hotel in 1927 and became one of the symbolic institutions in Ankara, capital of the Turkish Republic. For many years foreign delegations stayed here and it was a venue for international meetings. It was situated opposite the Second Assembling building in the central district of Ulus and became a political centre. In the 1930s, members of parliament, journalists and artists would gather here to discuss the latest political issues. Gazi Mustafa Kemal Atat&uuml;rk, founder of the Republic, would come here to relax after speaking in parliament or hold meetings, and he described Ankara Palas as &ldquo;a window opening from the East onto the West&rdquo;. Atat&uuml;rk&rsquo;s adopted daughter Nebile Hanım&rsquo;s wedding was held here and his dance with his daughter on this occasion is still remembered.

The building was originally designed as a parliamentary club and state guest house by the architect Vedat Tek and its foundations were laid in 1924. However, when Vedat Tek abandoned the project halfway through, it was completed according to a new design by the architect Kemalettin Bey. The building was transferred to the Department of Pious Endowments and opened as a hotel with 120 beds on 17 April 1927. Official delegations and state guests were entertained here and in the 1930s politicians, journalists and artists used to meet here. In particular, politicians such as İsmet İn&ouml;n&uuml;, Celal Bayar and Adnan Menderes frequently gave receptions at Ankara Palas, which continued to operate as a hotel until 1975. From 1976 to 1982, the building was used as offices and for exhibitions by the Ministry of Industry and Trade. In 1982 the Ministry of Foreign Affairs had the building extensively restored and on 29 October 1983 it reopened as the Ankara Palas State Guest House. Ankara Palas was the setting for many significant events in Turkish political history. In 2018 it was transferred to the Directorate of National Palaces Administration, which is attached to the Presidential Office. Restoration work is still underway and when completed the building will become the new Presidential Museum.

Among the famous guests who stayed at Ankara Palas are Shah Reza Pahlavi of Iran, King Amanullah Khan of Afghanistan, King Faisal of Iraq, Prime Minister Eleftherios Venizelos of Greece and President of the United States Dwight Eisenhower.

&nbsp;

Ankara Palas Ziyaret Bilgileri

Yıldız Şale

Restorasyon &ccedil;alışmaları nedeniyle ziyarete kapalıdır.

&nbsp;

Yıldız Sarayı&rsquo;nın bir par&ccedil;ası olan ve adını Fransızca &ldquo;dağ evi&rdquo; anlamına gelen &ldquo;chalet&rdquo; s&ouml;zc&uuml;ğ&uuml;nden alan Şale K&ouml;şk&uuml;, 19. y&uuml;zyıl Osmanlı mimarlığının en ilgi &ccedil;ekici yapılarından biridir. K&ouml;şk, y&uuml;ksek duvarlarla &ccedil;evrili bir bah&ccedil;e i&ccedil;inde ve farklı tarihlerde birbirine bitişik olarak yapılan &uuml;&ccedil; yapıdan oluşmaktadır.&nbsp;

K&ouml;şk&uuml;n birinci b&ouml;l&uuml;m&uuml; 1880&rsquo;de yapılmıştır. 1889&rsquo;da Sarkis Balyan&rsquo;a yaptırılan ek bina ile k&ouml;şk genişletilerek oda ve salonlar eklenmiştir. Merasim K&ouml;şk&uuml; adıyla tanınan ve İtalyan Mimar D&rsquo;Aronco&rsquo;nun yaptığı &uuml;&ccedil;&uuml;nc&uuml; b&ouml;l&uuml;m&uuml;n ise 1898&rsquo;de tamamlandığı bilinmektedir. Son iki b&ouml;l&uuml;m, Alman İmparatoru II. Wilhelm&rsquo;in İstanbul&rsquo;a gelişlerinde konaklaması i&ccedil;in yapılmıştır ve bu &ouml;zelliğiyle Şale, Yıldız Sarayı yapılar grubu i&ccedil;inde bir &ldquo;devlet konukevi&rdquo; niteliği taşımaktadır.&nbsp;

K&ouml;şk, bodrumuyla birlikte &uuml;&ccedil; katlı, ahşap ve k&acirc;gir olarak yapılmıştır. Osmanlı konut geleneğinin, yapıları Harem ve Selamlık olarak d&uuml;zenleyen b&ouml;l&uuml;mlemesi bu yapıda g&ouml;r&uuml;lmemektedir. Dış d&uuml;nyaya yedi kapıyla ve ahşap panjurlu pencerelerle a&ccedil;ılan Şale&rsquo;nin katları arasındaki bağlantıyı biri mermer, ikisi ahşap zarif merdivenler sağlamaktadır.&nbsp;

Yapının en dikkat &ccedil;ekici mek&acirc;nı, zemini duvardan duvara yaklaşık 406 m2&rsquo;lik tek par&ccedil;a Hereke halısıyla kaplı, tavanı altın yaldızlı panolarla s&uuml;slenmiş, g&ouml;rkemli T&ouml;ren Salonu&rsquo;dur. Bu salonda Sultan II. Abd&uuml;lhamid d&ouml;neminde muayede t&ouml;renlerinin de yapıldığı bilinmektedir. &Ccedil;ırağan Sarayı&rsquo;ndan getirilmiş sedef kakmalı kapılarından &ouml;t&uuml;r&uuml; &ldquo;Sedefli Salon&rdquo; olarak da bilinen ve Osmanlı beğenisini yansıtan yemek salonu dışında k&ouml;şk&uuml;n tefrişinde Avrupa beğenisi egemendir. Şale&rsquo;nin dekorasyonunda dikkat &ccedil;eken unsurlardan biri de b&uuml;y&uuml;k boyutlu İsve&ccedil; yapımı R&ouml;rstrand &ccedil;ini sobalarıdır.

Cumhuriyet&rsquo;in ilk yıllarında belediye gazinosu olarak işletilen k&ouml;şk, daha sonra Mill&icirc; Saraylar idaresine ge&ccedil;miş, 1933&rsquo;te Balkan Konferansı&rsquo;na ev sahipliği yapmış, 1956-1976 yılları arasında ise &ldquo;Devlet Konukevi&rdquo; olarak hizmet vermiştir. İran Şahı Rıza Pehlevi, Pakistan Cumhurbaşkanı İskender Mirza, Tunus Cumhurbaşkanı Habib Burgiba, Suudi Arabistan Kralı Faysal, &Uuml;rd&uuml;n Kralı H&uuml;seyin, Endonezya Cumhurbaşkanı Sukarno, Etiyopya Kralı Haile Selasiye, Fransa Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle burada ağırlanan konuklar arasındadır. K&ouml;şk, 5 Temmuz 1985&rsquo;te m&uuml;ze-saray olarak hizmete girmiştir.

&nbsp;Yıldız Sarayı&rsquo;nı oluşturan yapılar grubu i&ccedil;inde Istabl-ı &Acirc;mire-i Ferh&acirc;n olarak anılan has ahırlar ve manej binaları restorasyonları tamamlanarak yeniden işlevlendirilmiştir. Yapılardan biri, Klasik T&uuml;rk Sanatları Merkezi adı ile geleneksel sanatlarımız &uuml;zerine eğitim merkezi olarak d&uuml;zenlenmiştir.

Closed to visit due to restoration

&nbsp;

The Chalet Pavilion at Yıldız Palace takes its name from the French chalet, meaning a Swiss-style mountain cottage. This building is one of the most unusual examples of 19th century Ottoman architecture. The pavilion is set inside a garden enclosed by high walls and consists of three adjoining sections built at different times.&nbsp;

The first section was built in 1880 and the second, designed by Sarkis Balyan, was added as an extension in 1889 to provide additional bedrooms and reception rooms. The third section, known as the Ceremonial Pavilion, was designed by the Italian architect D&rsquo;Aronco and completed in 1898. The latter two sections were built as a residence for the German emperor Wilhelm II during his state visits to Istanbul, and afterwards the Chalet Pavilion continued to serve as a state guest house at Yıldız Palace.&nbsp;

The building consists of two main storeys and a basement built of wood and masonry. Unlike traditional Ottoman dwellings, it is not divided into a harem and selamlık. There are seven exterior doors and the windows have wooden shutters. Two elegant staircases, one of marble the other of wood, link the two main storeys.

The most impressive room in the pavilion is the magnificent Ceremonial Salon, with a single wall-to-wall Hereke carpet measuring approximately 406 m2 covering the floor and a ceiling of gilded panels. Sultan Abd&uuml;lhamid II is known to have held ceremonies here on religious holidays. The dining room is known as the Mother-of-Pearl Room after the doors inlaid with mother-of-pearl that were brought here from &Ccedil;ırağan Palace. This is the only room reflecting Ottoman tastes in the building, which is otherwise furnished predominantly according to European fashions. A notable feature of the Chalet is the large tiled stoves made by the Swedish R&ouml;rstrand company.

In the early years of the Turkish Republic the building was used for social events by Istanbul Municipality, before being taken over by the Department of National Palaces. In 1933 the Balkan Conference was held here and between 1956 and 1976 it was used as accommodation for state guests, including Shah Rıza Pehlevi of Iran, President Iskander Mirza of Pakistan, President Habib Burgiba of Tunisia, King Faisal of Saudi Arabia, King Hussein of Jordan, President Sukarno of Indonesia, King Haile Selassie of Ethiopia and President Charles de Gaulle of France. The pavilion became a museum-palace on 5 July 1985.

The royal stables and man&eacute;ge buildings at Yıldız Palace have now been restored and converted for new functions; one being the Classical Turkish Arts Centre, which provides courses in traditional arts.

Yıldız Chalet

Yıldız Şale Ziyaret Bilgileri

Maslak Kasırları

Maslak Pavilions

Sultan Abd&uuml;laziz tarafından 1860&rsquo;lı yıllarda yaptırılmış olan Maslak Kasırları, 1868 yılında Padişah tarafından yeğeni Şehzade Abd&uuml;lhamid Efendi&rsquo;ye tahsis edilmiştir.&nbsp; Adını, o d&ouml;nemde şehre su temin etmek &uuml;zere b&ouml;lgede bulunan ve &ldquo;Maslak&rdquo; denilen su dağıtım haznelerinden alan kasırlar, 34. Osmanlı padişahı Sultan II. Abd&uuml;lhamid&rsquo;e ve ailesine hem şehzadelik hem saltanat yıllarında ev sahipliği yapmıştır.

1876 yılında tahta davet edileceği bu yerde, at yetiştiriciliği ve hayvan besiciliği yapan, zirai &ccedil;alışmalar y&uuml;r&uuml;ten Şehzade Abd&uuml;lhamid Efendi, kasırda ge&ccedil;en yıllar boyunca &ccedil;evre arazileri de satın alarak burayı geniş bir &ccedil;iftlik h&acirc;line getirmiş, kendisinin padişahlığı d&ouml;neminde bu &ccedil;iftlik, Maslak &Ccedil;iftlik&acirc;t-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu olarak anılmıştır. Maslak &Ccedil;iftliği&rsquo;nde ge&ccedil;irdiği zaman i&ccedil;inde ailesi ve &ccedil;ocuklarıyla m&uuml;tevazı bir hayat s&uuml;ren şehzadenin burada halkla i&ccedil; i&ccedil;e yaşadığı, &ccedil;ocuklarına m&uuml;zik dersleri verdiği, şiirler yazıp besteler yaptığı ve &ccedil;oğu zaman kendisine ait marangoz at&ouml;lyesinde &ccedil;alıştığı, anılardan g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşan bilgiler arasındadır. &nbsp;

Cumhuriyet d&ouml;neminde, 1937-1982 yılları arasında asker&icirc; prevantoryum olarak kullanılmış olan kasırlar, 1984 yılında ge&ccedil;irdiği restorasyonun ardından Mill&icirc; Saraylar Başkanlığı b&uuml;nyesinde halka a&ccedil;ık bir m&uuml;ze-ev olarak hizmet vermektedir.&nbsp;

Mimari tasarımında T&uuml;rk evi plan tipi uygulanan kasrın yapıları g&uuml;n&uuml;m&uuml;zde yaklaşık 170 bin metrekarelik bir alan i&ccedil;inde yer almaktadır. Harem işlevinde olan Kasr-ı H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n, kabul mek&acirc;nı olan M&acirc;beyn-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n, atlı talimlerin izlendiği Seyir K&ouml;şk&uuml;, Havuz, Ağalar Dairesi, Hamam, Limonluk, Limonluk K&uuml;lhanı, Kuş&ccedil;u ve Bah&ccedil;ıvan Odası, Su Deposu, Bek&ccedil;i Odası, Telgraf Odası, Tavla denilen at ahırı ve Matbah denilen mutfaktan oluşan bu yapılar topluluğu, sayısız bitki &ccedil;eşidiyle donanmış b&uuml;y&uuml;k bah&ccedil;esi ve i&ccedil;inde ender tropik bitkilerin yetiştiği serasıyla ziyaret&ccedil;ilerini karşılamaktadır.&nbsp;

Maslak Pavilions were built by the order of Sultan Abd&uuml;laziz in 1860s and allocated by him to his nephew Crown Prince Abd&uuml;lhamid Efendi in 1868. The name of the pavilions came from water distribution reservoirs in the district which supplied water to the city and called &ldquo;Maslak&rdquo;. These pavilions became home to the 34th Ottoman ruler Sultan Abd&uuml;lhamid II and his family during both his years as heir apparent and his reign.

Crown Prince Abd&uuml;lhamid Efendi occupied himself with agriculture, horse and stock breeding there, enlarged the farmland by buying surrounding fields and was called to ascend the throne in 1876 at this big farm called Maslak Imperial Farm during his reign. Memoirs reveal that the crown prince lived a modest life with his family and children at Maslak Farm, developed close relationships with public, taught music to his children, wrote poems, created musical compositions and spent much time in his carpentry workshop.

The pavilions were used as military preventorium in Republican era between the years 1937 and 1982, underwent restoration in 1984 and are now open to public as a museum-house under the management of the Directorate of National Palaces.

The architectural design of the pavilions is of the traditional Turkish house plan type. The area is approximately 170 thousand square meters. The Maslak Pavilions complex consists of the Imperial Pavilion used as the Harem, the Imperial Apartments used for receptions, the Seyir Kiosk used for watching horse training, a pool, the Aghas&rsquo; Quarters, Turkish Bath, the Greenhouse, the greenhouse furnace room, a room for the aviary keeper and gardener, a water reservoir, guardroom, telegraph room, stable block and kitchen; its big garden with various plants and its greenhouse with rare tropical plants.

Maslak Kasırları Ziyaret Bilgileri

Dolmabahçe Sarayı

Dolmabahçe Palace

Osmanlı’da batılılaşmanın ikonik simgesi

Dolmabah&ccedil;e Sarayı&rsquo;nın bulunduğu b&ouml;lge, antik &ccedil;ağlardan beri pek &ccedil;ok kez gemilerin sığındığı doğal liman g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml;nde bir koy olarak bilinmektedir. Aynı zamanda, 15. y&uuml;zyılda Fatih Sultan Mehmed&rsquo;in İstanbul&rsquo;u fethi sırasında, Hali&ccedil;&rsquo;e indirmek &uuml;zere gemilerini karaya &ccedil;ıkardığı yer olduğu da rivayet olunmaktadır. Osmanlı d&ouml;neminde Kaptan-ı Derya&rsquo;nın donanma gemilerini demirledikleri ve geleneksel denizcilik t&ouml;renlerinin yapıldığı bu koy, 17. y&uuml;zyıldan itibaren doldurularak &ldquo;Dolmabah&ccedil;e&rdquo; adıyla padişahların hasbah&ccedil;esi konumuna getirilmiştir. 19. y&uuml;zyıla kadar bu hasbah&ccedil;e i&ccedil;inde yaptırılan ahşap k&ouml;şk ve kasırlar topluluğu &ldquo;Beşiktaş Sahil Sarayı&rdquo; adıyla anılmıştır.

Sultan Abd&uuml;lmecid d&ouml;neminde (1839-1861), kullanışsız h&acirc;le gelen Beşiktaş Sahil Sarayı yıktırılarak yerine Dolmabah&ccedil;e Sarayı yaptırılmıştır. Dolmabah&ccedil;e Sarayı&rsquo;nın inşa s&uuml;recini Ebniye-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n kalfalarından (saltanat yapıları kalfaları) Karabet Balyan, Ohannes Serveryan, Nikoğos Balyan ve James William Smith;&nbsp;bina eminliğini 1843-1850 yılları arasında Hacı Said Ağa, bu tarihten 1856&rsquo;ya kadar ise Esseyyid Ali Şahin Bey y&uuml;r&uuml;tm&uuml;şt&uuml;r.&nbsp;

Sarayda, 1856 yılından itibaren sırasıyla; Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861), Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876), Sultan V. Murad (1876), Sultan II. Abd&uuml;lhamid (1876-1909), Sultan V. Mehmed Reşad (1909-1918) ve Sultan VI. Mehmed Vahideddin (1918-1922) olmak &uuml;zere 6 padişah ile son Halife Abd&uuml;lmecid (1922-1924) yaşamıştır.

Cumhuriyet&rsquo;in ilanından sonra Mustafa Kemal Atat&uuml;rk, 1927-1938 yılları arasında sarayda aralıklarla 4 yıl kalmış, &ccedil;alışmalarını buradan y&uuml;r&uuml;tm&uuml;ş ve burada vefat etmiştir. İsmet İn&ouml;n&uuml; d&ouml;neminde 1949&rsquo;a kadar Cumhurbaşkanlığı makamı olarak kullanılan saray, 1984&rsquo;te Osmanlı d&ouml;neminde kullanıldığı gibi &ouml;zg&uuml;n tefrişiyle m&uuml;ze-saray olarak geziye a&ccedil;ılmıştır.&nbsp;

Dolmabah&ccedil;e Sarayı, kıyı boyunca denize paralel uzanan ana yapıdan başka, camhane, d&ouml;k&uuml;mhane, kuşluk, ahır gibi &ccedil;eşitli ama&ccedil;lara ayrılmış b&ouml;l&uuml;mlerden oluşmaktadır. Bu yapılar arasında, Veliahd Dairesi ile Sultan II. Abd&uuml;lhamid (1876-1909) d&ouml;neminde eklenen Saat Kulesi ve Veliahd Dairesi&rsquo;nin arka bah&ccedil;esindeki Hareket K&ouml;şkleri de yer almaktadır.

İki normal kat ile bodrum ve musandıra katlarından oluşan ana yapı, fonksiyonel olarak &uuml;&ccedil; b&ouml;l&uuml;me ayrılmıştır. Bunlar; devletin y&ouml;netim işlerinin y&uuml;r&uuml;t&uuml;ld&uuml;ğ&uuml; &ldquo;Mabeyn-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n&rdquo; (Selamlık), padişah ve ailesinin &ouml;zel yaşamına ait &ldquo;Harem-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n&rdquo; (Harem), her iki b&ouml;l&uuml;m arasında padişahın devlet ileri gelenleriyle bayramlaşması ve &ouml;nemli devlet t&ouml;renleri i&ccedil;in ayrılan &ldquo;Muayede Salonu&rdquo;dur. 285 odası, 44 salonu, 68 tuvaleti ve 6 hamamı bulunan saray, 14.595 m&sup2;lik bir alan &uuml;zerine kurulmuş monoblok bina olarak T&uuml;rkiye&rsquo;deki en b&uuml;y&uuml;k saray durumundadır.

Fonksiyon ve mimari kuruluş a&ccedil;ısından Osmanlı saray geleneğine ve orta sofa ile k&ouml;şe odalı T&uuml;rk evi &ouml;zelliklerine bağlı kalan sarayın yapımında Barok, Rokoko, Neo-klasik gibi Batı k&ouml;kenli mimari formlardan yararlanılmış; Osmanlı geleneksel sanat ve k&uuml;lt&uuml;r &ouml;geleri Batılı bir anlayışla yoğrularak yeni bir yoruma ulaşılmıştır.&nbsp;

Sarayın duvar s&uuml;slemeleri ve dekorasyonunda Hereke halılar, Baccarat kristaller, S&egrave;vres ve Yıldız porselenler, &ccedil;eşitli devlet y&ouml;neticileri tarafından g&ouml;nderilen armağanlar ve Batılı ressamların yaptığı tablolar kullanılmıştır.

The area where Dolmabah&ccedil;e Palace is located was originally a bay that had served as a natural harbour since antiquity. It is thought to be from here that Sultan Mehmed II (The Conqueror) had his ships hauled over a wooden ramp so as to launch them into the Golden Horn. The Ottoman naval fleet used to anchor in the bay and naval ceremonies were held here. The bay was filled in from the 17th century onwards, and so given the name &ldquo;Dolmabah&ccedil;e&rdquo; (filled garden) and was used as an Imperial Garden. All the buildings in the complex prior to the 19th century were named &ldquo;Beşiktaş Waterfront Palace&rdquo;.

During the reign of Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1861), Beşiktaş Waterfront Palace which had become impractical, was demolished and Dolmabah&ccedil;e Palace was constructed by the imperial architects Karabet Balyan, Ohannes Serveryan, Nikogos Balyan and James William Smith. Two building supervisors, Hacı Said Aga (1843-1850) and (1850-1856) Esseyid Ali Şahin Bey were commissioned.

The palace was inhabited from the year 1856 by six Sultans and the last Caliph: Sultan Abd&uuml;lmecid (1839-1856), Sultan Abd&uuml;laziz (1861-1876), Sultan Murad V (1876), Sultan Abd&uuml;lhamid II (1876-1909), Sultan Mehmed Reşad V (1909-1918) Sultan Mehmed VI Vahideddin (1918-1922) and the last Caliph Abd&uuml;lmecid (1922-1924). After the foundation of the Republic, Mustafa Kemal Atat&uuml;rk stayed temporarily in the palace for a total of 4 years, between 1927-1938. He worked from the palace and passed away there. The palace was used as a presidential residence during the term of İsmet İn&ouml;n&uuml; till the year 1949, and was opened to public as a palace-museum with its original furnishings in 1984. Apart from its main building parallel to the Bosphorus, Dolmabah&ccedil;e Palace consists of diverse buildings used for specific purposes, including a glass factory, foundry, aviary and stables. The complex also includes the Apartment of the Crown Prince as well as the Clock Tower and Departure Kiosks behind the Apartment of the Crown Prince constructed during Sultan Abd&uuml;lhamid II&rsquo;s reign (1876-1909).&nbsp;

The main structure that consists of two regular floors, one attic and one basement, is divided into three sections with separate functions. These are the Administrative Section (Mabeyn-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;n) where the country&rsquo;s affairs were discussed, the Private Section (Harem) where the Sultan and his family were living and between these the Grand Ceremonial Hall where Sultan received notables of the state on religious days and where state ceremonies were held. The palace has 285 rooms, 44 halls, 68 toilets and 6 Turkish baths. As a monoblock building, it is the biggest palace in Turkey with a ground area of 14.595 m2.

Functionally and architecturally, the palace preserves the traditional Turkish house layout of a hall in the middle with rooms surrounding it; nevertheless, Western decoration in styles such Baroque, Rococo, Neo-Classic were widely used. Thus, traditional Ottoman stylistic and cultural elements were blended with a Western approach, resulting in a new interpretation.

Hereke carpets, Baccarat crystals, S&egrave;vres and Yıldız porcelains, gifts by various state leaders and paintings by Western artists were used for the decoration of the walls and floors of the palace.

Okul Öğrenci Grupları (Mavi Salon Bölgesi Öğrenci Güzergahı)

Local Student Groups

Selamlık (Sadece Müzekart Sahibi Yerli Ziyaretçiler İçin)

Selamlık (Only for the local Museumcard holders)

Selamlık, Harem ve Resim Müzesi Birlikte (1 Hafta Süreyle Geçerlidir)

Selamlık + Harem + Painting Museum Ticket (Valid for a week)

[Kombine Bilet III] Dolmabahçe Sarayı + Anadolu Yakası Saray, Köşk ve Kasırlar (Küçüksu Kasrı Mesire Alanı Hariç)

[Combine Ticket III] Palace Kiosk And Pavilions Of Asian Side Combined Ticket (Except Küçüksu Pavilion Picnic Area)

[Kombine Bilet II] Dolmabahçe Sarayı + Avrupa Yakası Saray, Köşk ve Kasırlar

[Combine Ticket II] Dolmabahçe Palace + Palace Kiosk And Pavilions Of The European Side

[Kombine Bilet I] Milli Saraylar Full Pass; Dolmabahçe Sarayı + Anadolu ve Avrupa Yakası Saray, Köşk ve Kasırları (Topkapı Sarayı Ve Küçüksu Kasrı Mesire Alanı Hariç)

[Combine Ticket I] National Palaces Full Pass; Dolmabahçe Palace+ Palace Kiosk And Pavilions Of Asian Side + Palace Kiosk And Pavilions Of European Side (Except Topkapi Palace And Küçüksu Pavilion Picnic Area)

Dolmabahçe Sarayı Ziyaret Bilgileri

Beylerbeyi Sarayı

Beylerbeyi Palace

The essential spot of official receptions

Beylerbeyi ve &ccedil;evresinin yerleşim alanı olarak kullanılması tarihte olduk&ccedil;a gerilere, Bizans d&ouml;nemine kadar gitmektedir. Farklı tarihsel d&ouml;nemlerde inşa edilen yapıların ardından Sultan II. Mahmud (1808-1839) d&ouml;neminde yaptırılan ahşap sarayın yanmasıyla Sultan Abd&uuml;laziz, 1863-1865 yılları arasında sarayı ve ek binaları yaptırmıştır. M&acirc;beyn ve Harem b&ouml;l&uuml;mlerinden oluşan saray ana binası ziyarete a&ccedil;ıktır. Deniz K&ouml;şkleri ile &uuml;st set bah&ccedil;elerle b&uuml;y&uuml;k havuzun etrafındaki Sarı K&ouml;şk, Mermer K&ouml;şk ve saltanat atlarını barındırmak amacıyla inşa edilmiş olan Ahır K&ouml;şk ise ziyarete kapalıdır.

Beylerbeyi Sarayı yazlık bir saraydır. &Ouml;zellikle yabancı devlet misafirlerinin ağırlanmasında kullanılmıştır. Avusturya-Macaristan İmparatoru Franz Joseph (1869), Fransız İmparatori&ccedil;esi Eug&eacute;nie (1869), Karadağ Prensi Nikola (1874) ve Alman İmparatoru II. Wilhelm gibi &ccedil;ok sayıda konuk burada ağırlanmıştır. Sultan II. Abd&uuml;lhamid de tahttan indirildikten sonra hayatının son altı yılını burada ge&ccedil;irmiş ve 1918&rsquo;de bu sarayda vefat etmiştir.

&Ccedil;eşitli Batı &uuml;sluplarının Doğu &uuml;sluplarıyla kaynaştırıldığı sarayın i&ccedil; mimarisi, kullanım &ouml;zellikleri bakımından T&uuml;rk evi planına benzemektedir. Bodrumla birlikte &uuml;&ccedil; katlı olarak yapılmış olan sarayda 24 oda, 6 salon yer almaktadır. Taban d&ouml;şemeleri, Mısır&rsquo;dan getirtilen hasırlarla kaplıdır. T&uuml;rk-Hereke yapımı halılar; Fransız Baccarat kristalinden avizeler; İngiliz, Fransız ve İstanbul-Hali&ccedil; Tersanesi&rsquo;nde yapılmış saatler ile &Ccedil;in, Japon, Fransız, Alman ve T&uuml;rk (Yıldız) porseleni vazolar, sarayın oda ve salonlarının dekorasyonunu tamamlamaktadır.&nbsp;

&nbsp;

Beylerbeyi Sarayı&rsquo;na Bağlı Ek Yapılar ve Bah&ccedil;eler

Mermer K&ouml;şk: 1829-1832 yılları arasında Sultan II. Mahmud tarafından av k&ouml;şk&uuml; olarak yaptırılan, i&ccedil;inde havuz ve sebili de bulunan Mermer K&ouml;şk, ismini dış duvarlarının mermerden yapılmış olmasından almaktadır.

Sarı K&ouml;şk: Mermer K&ouml;şk&rsquo;&uuml;n yakınında yer alan Sarı K&ouml;şk, bir cephesiyle ormanlık alanın i&ccedil;erisinde yer alırken diğer cephesiyle dışarı doğru a&ccedil;ılmaktadır. Bodrum &uuml;zerine iki kat olarak tasarlanan k&ouml;şk, gerek tavan s&uuml;slemeleri gerekse i&ccedil; dekorasyonu ile birlikte d&ouml;neminin &ouml;zg&uuml;n &ouml;rneklerinden biridir.&nbsp;

Ahır K&ouml;şk&uuml; (Has Ahır): Mermer K&ouml;şk&rsquo;&uuml;n ilerisinde saray bah&ccedil;esinin son seddi &uuml;zerinde yer alan bu k&ouml;şkte, Osmanlı&rsquo;nın at k&uuml;lt&uuml;r&uuml;ne bakışını yansıtan &ouml;zellikler bulunmaktadır. Giriş b&ouml;l&uuml;m&uuml;n&uuml;n tavanlarında at ve diğer hayvan fig&uuml;rleri resmedilmiştir. Ahır kısmı sağlı-sollu 20 b&ouml;l&uuml;mden oluşmaktadır. Avize ve diğer unsurlarda at başları ve g&ouml;zlerini konu alan kabartmalar g&ouml;ze &ccedil;arpmaktadır.&nbsp;

Saray Bah&ccedil;eleri: 19. y&uuml;zyılın prestij yapılarından biri olan Beylerbeyi Sarayı&rsquo;nın yukarıya doğru uzanan, birbirine merdiven ve rampalarla bağlanmış bah&ccedil;elerinin g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze kalan toplam alanı 70 d&ouml;n&uuml;m civarındadır. Hasbah&ccedil;edeki manolya ve kestane ağa&ccedil;ları ile Harem bah&ccedil;esindeki ıhlamur ve setlerdeki Boğazi&ccedil;i&rsquo;nin simgesi erguvanların, Sultan II. Abd&uuml;lhamid d&ouml;neminde dikildiği bilinmektedir.

Deniz K&ouml;şkleri: Deniz k&ouml;şkleri biri M&acirc;beyn, diğeri Harem&rsquo;de (Valide sultana ait) olmak &uuml;zere &ccedil;ift olarak yapılmıştır. Birer bah&ccedil;e kameriyesi g&ouml;r&uuml;n&uuml;m&uuml;nde olan k&ouml;şkler, belgelerde &ldquo;&ccedil;adır k&ouml;şkleri&rdquo;, &ldquo;nevresm&rdquo; (yeni tasarım, yeni model) k&ouml;şkleri gibi tasarımın &ouml;zg&uuml;nl&uuml;ğ&uuml;ne işaret eden isimlerle tanımlanmıştır. K&ouml;şklerin sekizgen &ouml;rt&uuml;s&uuml;, &ccedil;eşitli hayvan fig&uuml;rlerinden oluşan resimlerle bezelidir.

&nbsp;

Beylerbeyi and its environs have been a residential area since Byzantine period. Sultan Mahmud II (1808 -1839) ordered to built a wooden palace on the site of some earlier buildings constructed in the area at various periods. When this burned down, a new palace and additional buildings were built between the years 1863-1865 by the order of Sultan Abd&uuml;laziz. The main palace building consisting of the Mabeyn and Harem sections can be visited. The Yellow Kiosk located beside the big pool on the upper terrace garden, the Marble Kiosk, the Stable Kiosk, where the royal horses were kept, and the Marine Kiosks are closed to visitors.

Beylerbeyi Palace was used as a summer residence and as the State Guest House.&nbsp; Many guests stayed here like Franz Joseph, Emperor of Austria-Hungary (1869); Eug&eacute;nie, Empress of France (1869); Nikola, King of Montenegro (1874) and German Emperor Wilhelm II. Sultan Abd&uuml;lhamid II, after he was dethroned, spent his last six years in Beylerbeyi Palace and died here in 1918.

The interior design of the palace which combines Western and Eastern styles, shows some characteristics of traditional Turkish houses. The three-storeyed palace, including the basement, has 24 rooms and 6 halls. The floors of the palace are covered with straw mats from Egypt. Turkish Hereke carpets, French Baccarat crystal chandeliers; English, French and Turkish clocks made at the Hali&ccedil; (Golden Horn) Dockyard in İstanbul; also Chinese, Japanese, French, German and Turkish Yıldız porcelain vases decorate the rooms and halls of the palace.

&nbsp;

Additional Buildings and Gardens

The Marble Kiosk: The Marble Kiosk, which took its name from its outer walls made of marble, and has a fountain and a pool inside, was built as a hunting lodge by the order of Sultan Mahmud II between the years 1829-1832.

The Yellow Kiosk: The Yellow Kiosk which is located near the Marble Kiosk, faces the garden on one side and the street on the other side. The kiosk which has two floors and a basement is an outstanding example of the period, with its beautiful ceilings and other interior decoration.

Stable Kiosk: This kiosk, located at the top of the terraced garden, represents Ottoman horse culture. Horses and other animal figures are portrayed on the ceiling of the Entrance Hall. The stable itself consists of 20 stalls on each side. There are reliefs with horse head and eye motifs on the chandeliers and other fittings.

Palace Gardens: Beylerbeyi Palace is one of the prestigious buildings of 19th century and its gardens are connected to each other by ramps and stairs. The total area of the gardens is seventy thousand square meters. The magnolia and chestnut trees in the imperial garden, the linden trees in the Harem garden and the judas trees -the symbol of Bosphorus- in the terraced gardens were planted during the reign of Sultan Abd&uuml;lhamid II.

Marine Kiosks: These kiosks are a pair, one belonging to the Mabeyn and the other (for the use of the sultan&rsquo;s mother) to the Harem. Archive documents refer to these buildings which resemble pergolas as &ldquo;tent kiosks&rdquo; and &ldquo;nevresm kiosks&rdquo; (new design, new model) indicating the originality of their design. Both kiosks have octagonal roofs and their ceilings are adorned with depictions of various animal figures.

Beylerbeyi Sarayı Ziyaret Bilgileri

Beykoz Cam ve Billur Müzesi

Beykoz Glass and Crystal Museum

Binanın Tarih&ccedil;esi

Beykoz Cam ve Billur M&uuml;zesi, adını Osmanlı d&ouml;neminde bu semtte kurulan ve devrinin en &ouml;nemli cam fabrikası olan Beykoz Cam ve Billur&acirc;t Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu&rsquo;ndan almaktadır. M&uuml;zenin tarih&icirc; binası, Mısır Hidivi İsmail Paşa&rsquo;nın kapı keth&uuml;dası olan ve Sultan Abd&uuml;laziz tarafından vezirliğe kadar y&uuml;kseltilen Abraham Paşa tarafından inşa ettirilmiştir. Abraham Paşa, 19. y&uuml;zyılda Beykoz&rsquo;da bulunan arazisine k&ouml;şkler, kuşhaneler, havuzlar, tiyatro binası ve ahır yaptırmıştır. S&ouml;z&uuml; edilen yapılardan g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze kalan ahır binası, Mill&icirc; Saraylar tarafından restore edilerek m&uuml;zeye d&ouml;n&uuml;şt&uuml;r&uuml;lm&uuml;şt&uuml;r. 19. y&uuml;zyılın mimari &ouml;zelliklerini taşıyan U planlı bu taş bina, g&ouml;rkemli yapısıyla &ouml;zg&uuml;n m&uuml;ze mek&acirc;nları sunmaktadır.

&nbsp;

Geniş bir koruluk i&ccedil;erisinde yer alan Beykoz Cam ve Billur M&uuml;zesi&rsquo;nin arazisi yaklaşık 360 d&ouml;n&uuml;md&uuml;r. M&uuml;ze, egzotik bitkileriyle g&ouml;z kamaştıran ve 117 farklı t&uuml;rde ağacıyla yeşilin her tonunu barındıran muhteşem g&uuml;zellikte bir bah&ccedil;eye sahiptir. Abraham Paşa, Beykoz&rsquo;daki &ccedil;iftliğinin bah&ccedil;esiyle titizlikle ilgilenmiş, o d&ouml;nemde Osmanlı Devleti&rsquo;nde bulunmayan bitkiler ve ağa&ccedil;lar getirip buraya diktirmiştir. Bah&ccedil;esindeki floranın bu denli &ccedil;eşitli ve tarih&icirc; olması, Beykoz Cam ve Billur M&uuml;zesi&rsquo;ne ayrıca botanik m&uuml;zesi niteliği de kazandırmaktadır.

&nbsp;

T&uuml;rk cam sanatının gelişim evrelerinin izlenebildiği Beykoz Cam ve Billur M&uuml;zesi&rsquo;nin koleksiyonunda, T&uuml;rk camlarının yanı sıra Avrupa&rsquo;da Osmanlı sarayları i&ccedil;in &uuml;retilmiş eşsiz eserler de bulunmaktadır. Cam sanatının se&ccedil;kin &ouml;rneklerinden 1.480 par&ccedil;a eserin sergilendiği m&uuml;ze, 12 tematik b&ouml;l&uuml;mden oluşmaktadır

History of the Building

Beykoz Glass and Crystal Museum is named after Beykoz Imperial Glass and Crystal Factory which was the most prominent glass factory of the Ottoman period and established in this neighborhood. The historical building of the museum was constructed by Abraham Pasha who was the chamberlain of the Khedive of Egypt, İsmail Pasha, and promoted to the rank of Vizier by Sultan Abd&uuml;laziz. In the 19th century, Abraham Pasha ordered pavilions, aviaries, pools, a theatre and stables to be built on his land in Beykoz. One of these, the stable building has been restored and transformed into a museum by the National Palaces Administration. This magnificent U-plan stone building, which is in typical 19th century architectural style, provides distinctive museum spaces.

&nbsp;

Beykoz Glass and Crystal Museum is located in extensive wooded grounds with a total area of approximately 360 decares. The museum has a magnificent garden planted with dazzling exotic plants and 117 different tree species in every shade of green. Abraham Pasha devoted particular attention to the garden of his country estate, brought and planted trees and flowers there that were not native to the Ottoman Empire. Thanks to the various and historical flora of its garden, Beykoz Glass and Crystal Museum is at the same time a botanical museum.

&nbsp;

Beykoz Glass and Crystal Museum displays the developmental stages of Turkish glass art. In addition to Turkish glassware, the museum holds a collection of unique works of art manufactured in Europe for the Ottoman palaces. The museum exhibits 1.480 pieces of outstanding examples of glass art arranged in 12 thematic sections.

Beykoz Cam Müzesi

Beykoz Cam ve Billur Müzesi (Müzekart Geçersizdir)

National Palaces Glass and Crystal Museum

Beykoz Cam ve Billur Müzesi Ziyaret Bilgileri

Dolmabahçe Saat Müzesi

Dolmabahçe Clock Museum

Restorasyon &ccedil;alışmaları nedeniyle ziyarete kapalıdır.

&nbsp;

İnsanın yapacak &ouml;nemli bir işi yoksa, yapılan işin ne kadar zamanda yapıldığı fark etmiyorsa, zaman maddi bir şeylere tahvil edilemiyorsa; &ldquo;zaman&rdquo;, ge&ccedil;irilmek zorunda olunan, zaten de ge&ccedil;en bir şeydir.

Bir 19. y&uuml;zyıl sarayı olan Dolmabah&ccedil;e Sarayı b&uuml;nyesindeki Saat Koleksiyonu&rsquo;nun &ccedil;oğunluğunu 19. y&uuml;zyıl, az bir kısmını ise 18. y&uuml;zyıl saatleri oluşturmaktadır. Kimi hediye edilmiş, kimi satın alınmış, kimi &ouml;zel yaptırılmış saatler; sarayın b&uuml;y&uuml;k salonları, odaları, y&uuml;ksek tavanları, ş&ouml;mineleri vs. ile uyumlu olarak zaman g&ouml;stermenin yanı sıra tefrişatı tamamlama ve dekoratif olabilme g&ouml;revini de &uuml;stlenmiş ve bu zor g&ouml;revi hakkıyla yerine getirebilmeleri i&ccedil;in &ccedil;oğunlukla ağır, g&ouml;sterişli, bronz, altın kaplama, mermer, boulle, bağa, g&uuml;m&uuml;ş Fransız saatleri tercih edilmiştir.

D&ouml;nemin sanatsal, mimari &ouml;zelliklerini iyi yansıtan dış kasaları ile Fransız saatleri, ressam - heykeltraş - d&ouml;k&uuml;mc&uuml; - saat&ccedil;i kollektif &ccedil;alışmalarının &uuml;r&uuml;n&uuml; oldukları i&ccedil;in mekaniğin &ouml;tesinde dış &ouml;zellikleri ile de &ouml;ne &ccedil;ıkabilmekte, vakarlı duruşlarıyla zaman g&ouml;steren birer vazo, resim, heykel, d&ouml;k&uuml;m harikası olarak bir saatten daha fazlasını da olmayı ister g&ouml;r&uuml;nmektedirler.

Mekanik y&ouml;nden Fransız saatleri tek kelime ile nettir. Oluşturulmuş tarz, işler ve &ccedil;alar zembereği, taksimatlı ya da taraklı &ccedil;alar tertibatı, d&uuml;z, civalı, ipli ya da kompanze sarkacı ya da eşapman bloku, kaliteli malzemeleri ve incelikli iş&ccedil;iliği ile son derece doğru &ccedil;alışırken, yapan ustasına g&ouml;re &ccedil;ok zarif farklılıklar, şaşırtıcı teknolojik değişimler de g&ouml;stermektedir.

Sarayda Fransız saatlerinin ardından ağırlıklı yer tutan İngiliz saatleridir. Bu saatler ağırlıkla &ccedil;alışan ayaklı, m&uuml;zikli, otomat, takvimli, salyangoz tertibatlı, dış kasaları Fransız saatleri gibi d&ouml;k&uuml;m olmayıp ahşaptan bağaya, g&uuml;m&uuml;şten kristale uzanan &ccedil;eşitlilikte zarif saatlerdir. Fransız saat geleneğinden farklı olarak bazen dişlilerin ara &ccedil;atılar kullanılarak sırt sırta dizildiği ya da tek &ccedil;atı altında salyangoz tertibatı ile farklı bir konstr&uuml;ksiyonun kullanıldığı g&ouml;r&uuml;lmektedir. &Ccedil;eyrek &ccedil;alara, m&uuml;ziğe, takvim tertibatına, susturuculara d&uuml;şk&uuml;n İngiliz saatleri nahif, &ouml;zen isteyen, her şeyi kendi i&ccedil;ine hapsetmiş fevkal&acirc;de mekanizmalardır.

19. y&uuml;zyılda Fransız saatleri seri &uuml;retimle yapılırken, İngiliz saatleri el yapımı mekanizma ve dış kasaları ile tamamıyla ustasını yansıtmaktadır.

Aynı mekanik konstr&uuml;ksiyonu kullanan Alman ve Amerikan saatleri daha &ccedil;ok duvar saati olarak 19. y&uuml;zyıl sonu, 20. y&uuml;zyıl başına işaret ederken, Fransız mekaniği tarzındaki Avusturya saatleri k&uuml;&ccedil;&uuml;k, şık, porselen masa saatleri ve t&uuml;r&uuml;n&uuml;n en iyi &ouml;rneği o klasik ahşap Viyana duvar saatleri ile kendini g&ouml;stermektedir.

Batı&rsquo;da saat&ccedil;ilik, filozof ve matematik&ccedil;ilerle birlikte y&uuml;r&uuml;t&uuml;l&uuml;rken, Osmanlı&rsquo;da bunun karşılığı muvakkitler olmuştur. Zamanı, kamer&icirc; veya r&ucirc;m&icirc;, hicr&icirc; ve mil&acirc;d&icirc; yıllara g&ouml;re &ccedil;izelgeleri ve g&ouml;stergeleri usturl&acirc;p ve rub&rsquo;u tahtası k&ouml;kenli d&uuml;zenek ile &ccedil;ok iyi bilen, hesaplayabilen bu kimseler İsl&acirc;miyet&rsquo;teki ibadet saatlerinin kesinliği nedeni ile zamanı &ccedil;ok net bilmek zorundaydılar. Mekanik saatlerin &ccedil;oğu ustası muvakkit, astronomik saat konusunda bilgili ya da en b&uuml;y&uuml;k T&uuml;rk saat ustaları gibi Mevlev&icirc; Dedeleri idiler. Bir mekanizmanın zamanı nasıl &ouml;l&ccedil;t&uuml;ğ&uuml; artık bilindikten sonra, bunu tamamen kendine has bir kurgu, i&ccedil;e d&ouml;n&uuml;k bir anlayış, bununla beraber t&uuml;rb&uuml;lon eşapman gibi mekanik saatin doruk inceliği ve iş&ccedil;iliği ile birleştiren T&uuml;rk saat&ccedil;ileri, iskelet saat formundaki bu i&ccedil;i dışı, her hareketi, her d&ouml;n&uuml;ş&uuml; g&ouml;r&uuml;nen saat tarzının &uuml;st&uuml;n &ouml;rneklerini vermişlerdir.

Dolmabah&ccedil;e Sarayı Saat Koleksiyonu&rsquo;nda, &ouml;mr&uuml; boyunca bir, en fazla iki saat yapmış Mevlev&icirc; saat&ccedil;ilerin en b&uuml;y&uuml;klerinden Efl&acirc;k&icirc; Dede&rsquo;nin, Mehmed Muhsin&rsquo;in ve Mehmed Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;n&uuml;n de saatleri bulunmaktadır.

Closed to visit due to restoration 

&nbsp;

If you haven&rsquo;t anything particular to do and it doesn&rsquo;t matter how long whatever you are doing will take, or if it is not possible to transform time into anything material, then &ldquo;time&rdquo; becomes something you have to spend and it passes of its own accord anyway.

The Clock Collection in the 19th century Dolmabah&ccedil;e Palace mostly consists of the 19th century clocks, but there is also a smaller section representing the 18th century. These clocks, some of which were gifts, some purchases and some made to order, are all in harmony with the huge halls, high ceilings, and fireplaces of the Palace; and all combine the duty of telling the time with a decorative function. To carry out this difficult task, preference was given to heavy, ornate, bronze, gold plated, marble, boulle, tortoiseshell, and silver French clocks.

French clocks with outer cases reflecting the artistic and architectural characteristics of the period are products of the collective efforts of painters, sculptors, and clock-makers, thus their external features far transcend their mechanics. With their dignified presences they seem to be more than just clocks, taking the form of time-telling vases, paintings, statues or marvels of casting.

Mechanically, French clocks can be described in one word: &ldquo;precise.&rdquo; With their style of manufacture, their strike mainspring, their working components, and chiming spring; the plain, mercurial, corded or compensate pendulum or escapement block, the high-quality materials and fastidious workmanship combined with extreme accuracy, all show subtle differences according to their craftsmen and represent amazing technological changes.

After French clocks, the second largest group in the palace collection is English clocks. These include longcase, musical, automaton, calendar, fus&eacute;e clocks, and unlike French clocks with cast cases, they enclosed in elegant cases of wood, tortoiseshell, silver, and even crystal. Another difference from the French clock-making tradition is that some have the cogwheels arranged back to back using partition frames between, or with a fus&eacute;e mechanism under a single frame. English clocks, that give special importance to the sounding of the quarters, music, calendars, and silencers, are extraordinary mechanisms comprising everything within themselves, but which are very fragile and must be treated with great care.

In the 19th century, unlike mass-produced French clocks, English clocks reflect their makers entirely, with their hand-made mechanisms and outer cases.

German and American clocks with the same types of mechanism were manufactured mostly in the form of wall clocks between the late 19th century and the early 20th century, while Austrian clocks with French type mechanisms are usually in the form of small, elegant, porcelain table clocks or very fine examples of the classical wooden Viennese wall clock.

While clock-making was carried out in the West in conjunction with philosophers and mathematicians, in the Ottoman Empire their mission was undertaken by officials known as muvakkit, i.e. &ldquo;timekeeper.&rdquo; The strict observance of prayer times in Islam made an exact knowledge of the time essential, and these timekeepers, working in the astrolabe tradition, were experts at arranging the hands and dials in accordance with the lunar or calendar month and the Islamic and Christian year. Most of the masters of mechanical clocks were muvakkits, who were experts in astronomical time, like the Mevlevi dervishes who were the greatest Turkish clockmakers. Having learned how the mechanism measured time, the Turkish craftsmen created unique designs with their own distinctive approach, combining the most advanced mechanisms, such as the tourbillon escapement with the most fastidious elegance and workmanship. Very fine examples of these are the skeleton clocks in which every movement is revealed.

Dolmabah&ccedil;e Palace Clock Collection contains clocks made by Efl&acirc;ki Dede, Mehmed Muhsin, and Mehmed Ş&uuml;kr&uuml;, the greatest of the Mevlevi clockmakers, who devoted a whole lifetime to the production of only one single clock, or at the very most two.

Dolmabahçe Saat Müzesi Ziyaret Bilgileri

İslam Medeniyetleri Müzesi

Allah&rsquo;ın kitabı Kur&rsquo;&acirc;n ve Hz. Peygamber&rsquo;in (s.a.v.) s&uuml;nneti kaynaklı İsl&acirc;m&icirc; değerler sisteminin ortaya &ccedil;ıkardığı fikir, ilim ve sanat &ccedil;er&ccedil;evesinde inşa olunan İsl&acirc;m medeniyeti, y&uuml;zyıllar i&ccedil;erisinde d&uuml;nya &ouml;l&ccedil;eğinde etkiye sahip m&uuml;esseseler ve muhteşem bir tarih&icirc; birikim ortaya &ccedil;ıkarmıştır.&nbsp; 
T&uuml;rkiye bin yılı aşkın s&uuml;ren Sel&ccedil;uklu ve Osmanlı d&ouml;nemlerinin de etkisiyle, kadim İsl&acirc;m medeniyetinin meydana getirdiği eserler a&ccedil;ısından olduk&ccedil;a zengin bir konumda yer almaktadır. Bug&uuml;n Anadolu coğrafyasının her bir k&ouml;şesinde rastlanan muhteşem İsl&acirc;m mimarisi &ouml;rneklerinin yanı sıra, T&uuml;rk-İsl&acirc;m tecr&uuml;besinin eseri olan m&uuml;esseseler de İsl&acirc;m medeniyetinin &uuml;lkemizde k&ouml;kleşmesini sağlamış; asırlar i&ccedil;inde oluşan k&uuml;lt&uuml;r ve sanat eserleri, İstanbul başta olmak &uuml;zere &uuml;lkemizin pek &ccedil;ok şehrinde Osmanlı mirası olarak g&uuml;n&uuml;m&uuml;ze ulaşmıştır. 
&Uuml;lkemiz m&uuml;zelerinin ziyarete a&ccedil;ık mek&acirc;nlarının yanı sıra depolarında da İsl&acirc;m medeniyetine ait binlerce eser, yerli ve yabancı ziyaret&ccedil;ilerle buluşmayı beklemektedir. &Ccedil;ağdaş m&uuml;zecilik teknikleri ve teknoloji bir arada kullanılarak bu zengin İsl&acirc;m eserleri mirasının geniş kitlelerle buluşturulabilmesi d&uuml;ş&uuml;ncesi ile İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi projesi ortaya &ccedil;ıkmıştır. 
2019 yılında İstanbul&rsquo;un ve T&uuml;rkiye&rsquo;nin en b&uuml;y&uuml;k camisi olarak hizmete a&ccedil;ılmış B&uuml;y&uuml;k &Ccedil;amlıca Camii K&uuml;lliyesi i&ccedil;erisinde konumlanan İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi, modern mimarisi ve sergilenen zengin koleksiyonlarıyla &ccedil;ok geniş bir tarih&icirc; mirası ziyaret&ccedil;ileriyle buluşturmaktadır.&nbsp; 
İslam Medeniyetleri M&uuml;zesi&rsquo;nde &ccedil;ağdaş m&uuml;zecilik teknikleri kullanılarak dijital &ccedil;alışmalar da hazırlanmış b&ouml;ylece ziyaret&ccedil;ilerin sadece g&ouml;rerek değil, etkileşimli deneyimler yaşayarak İsl&acirc;m medeniyetini tanımaları hedeflenmiştir. Allah&rsquo;ın &ldquo;Hayy&rdquo; isminden ilham alınarak hazırlanan, 2 dakika 17 saniyelik &ldquo;&Acirc;b-ı Hayat&rdquo; enstalasyonunda ayetlerle suyun g&uuml;c&uuml; ve hayatımızdaki yeri anlatılmış, &ouml;zel ses istasyonlarında ise T&uuml;rk m&uuml;zik makamlarının hastalıkların tedavisindeki kullanımlarından &ouml;rnekler sunulmuştur.&nbsp; 
Ana hatlarıyla 15 tematik başlık altında şekillendirilen İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi&rsquo;nde 7.y&uuml;zyıldan 19.y&uuml;zyıla kadar tarihlenen 600&rsquo;&uuml; aşkın eser sergilenmektedir.&nbsp;

Eserler; Topkapı Sarayı M&uuml;zesi, Saray Koleksiyonları M&uuml;zesi, İstanbul Arkeoloji M&uuml;zeleri, İstanbul T&uuml;rbeler M&uuml;zesi, Vakıflar M&uuml;zesi ile T&uuml;rk ve İsl&acirc;m Eserleri M&uuml;zesi olmak &uuml;zere &uuml;lkemizin nadide 6 m&uuml;zesinden &ouml;zenle se&ccedil;ilmiştir. &nbsp; 
M&uuml;zenin ilk b&ouml;l&uuml;m&uuml;nde, Hz. Peygamber (s.a.v.) d&ouml;neminden başlamak suretiyle ilk m&acirc;bedimiz K&acirc;be&rsquo;ye ve İsl&acirc;m&rsquo;ın ilk d&ouml;nemine ait eserler yer almaktadır. İsl&acirc;m medeniyetinin bilim ve teknik sahalarında meydana getirdiği eserler ve İsl&acirc;m&icirc; mimarinin &ouml;rneklerinin sunulduğu b&ouml;l&uuml;mlerle devam eden m&uuml;zede, mukaddes kitabımız Kur&rsquo;&acirc;n-ı Ker&icirc;m&rsquo;e &ouml;zel bir b&ouml;l&uuml;m ayrılmıştır. İsl&acirc;m d&uuml;nyasının farklı d&ouml;nemlerine ait ve her biri birer sanat eseri olan Kur&rsquo;&acirc;n-ı Ker&icirc;mler bu b&ouml;l&uuml;mde sergilenmektedir.&nbsp; 
İsl&acirc;m sanatına ait en erken eserler arasında değerlendirilen Şam Evrakı i&ccedil;inden se&ccedil;ilmiş belge ve varaklar, İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi&rsquo;nin &ouml;zel bir b&ouml;l&uuml;m&uuml;n&uuml; oluşturmaktadır.&nbsp; 
İsl&acirc;m&icirc; d&ouml;nemde farklı &uuml;lkelerde kullanılmış sikkelerin yanı sıra M&uuml;sl&uuml;manların fetihlerinde kullandıkları &ouml;zel bir silah koleksiyonu da m&uuml;zede ziyaret&ccedil;ilerin beğenisine sunulmaktadır.&nbsp; 
Hz. Peygamber (s.a.v.) sevgisinin tezah&uuml;r&uuml; olarak, bilhassa Osmanlı d&ouml;neminde mukaddes emanetlerin muhafazası i&ccedil;in yapılan mahfazaların yanı sıra kaftanlar ve tılsımlı g&ouml;mlekler b&ouml;l&uuml;mleri ile İsl&acirc;m medeniyetinin değişik boyutları g&ouml;z &ouml;n&uuml;ne serilmektedir.&nbsp; 
İsl&acirc;m sanatında &ouml;nemli bir yere sahip olan geleneksel sanatlarımızdan hat, tezhip ve ebru alanlarındaki şaheserlerin yer aldığı h&uuml;sn-i hat b&ouml;l&uuml;m&uuml; ile &ccedil;ini sanatına ilişkin b&ouml;l&uuml;m&uuml;n ardından, beratlar ve fermanlar ile T&uuml;rk dokuma sanatına ilişkin koleksiyonlarla İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi tamamlanmaktadır.&nbsp;

&nbsp;

İsl&acirc;m Medeniyetleri M&uuml;zesi&rsquo;nin B&ouml;l&uuml;mleri 
T&uuml;rk Dokuma Sanatı 
Hz. Peygamber&rsquo;e (S.A.V.) Atfedilen Eserler 
İsl&acirc;m Sanatında Mimari ve Dekoratif &Ouml;geler 
İlk M&acirc;bed K&acirc;be 
Şam Evrakı 
Kur&rsquo;&acirc;n-I Ker&icirc;m ve Mahfazaları 
İsl&acirc;m&rsquo;da Bilim 
Beratlar Ve Fermanlar 
H&uuml;sn-i Hat 
Tılsımlı G&ouml;mlekler 
Osmanlı&rsquo;da Giyim 
Destimal Geleneği ve Sanduka Puşideleri 
İsl&acirc;m&rsquo;da Fetih 
T&uuml;rk &Ccedil;ini Sanatı 
İsl&acirc;m&icirc; Sikkeler

&nbsp;

Islam is the only valid religion in the eyes of God and is the last and most perfect religion sent to mankind through our last prophet Muhammad. Islamic civilization has evolved within the framework of ideas, scholarship and art based on the Islamic value system deriving from God&rsquo;s book, the Koran, and the traditions of the Prophet Muhammad. Over the centuries this civilization has produced institutions that have had worldwide influence and a magnificent historical legacy. 
As home to the Seljuk and Ottoman states for more than a thousand years, Turkey is rich in works of art and architecture created by ancient Islamic civilisation. Today, outstanding examples of Islamic architecture can be found in every corner of the country, where institutions born of the Turkish-Islamic experience enabled Islamic civilisation to take root here. Cultural and artworks created over the centuries have survived as the Ottoman legacy in Istanbul, especially in many other Turkish cities. 
As well as being places open to the public, Turkey&rsquo;s museum depots contain thousands of objects belonging to Islamic civilisation that are 11 waiting to be displayed to local and foreign visitors. The Museum of Islamic Civilisations project was inspired by the idea of making this immense legacy of Islamic objects available to the general public using modern museum technology. 
The Museum of Islamic Civilisations is part of the complex of B&uuml;y&uuml;k &Ccedil;amlıca Mosque, which opened as Istanbul and Turkey&rsquo;s largest mosque in 2019. With its modern architecture and richly diverse collections, the museum presents visitors with a historical legacy of vast scope. Digital presentations are designed to enable every visitor to the museum to experience a sense of history and through interactive displays gain deeper insight into Islamic civilisation than can be attained only by looking at historical artefacts. 
More than 500 artefacts have been carefully selected from six of Turkey&rsquo;s leading museums -Topkapı Palace Museum, the Palace Collections Museum, Istanbul Archaeological Museums, Istanbul Tombs Museum, Museum of Wakfs and the Museum of Turkish and Islamic Art- to exhibit at the Museum of Islamic Civilisations, and these have been arranged in 15 thematic sections. 
In the first section of the museum are artefacts belonging to the Kaaba, our first place of worship, and others dating from the early period of Islam, from the time of the Prophet Muhammad onwards. Next, come sections devoted to scientific and technical objects produced by Islamic civilisation and examples of Islamic architecture, and a special section dedicated to the Koran, featuring Korans produced at different periods in the Islamic world, each of which is a work of art. Documents selected from the Damascus Documents, which are the earliest examples of Islamic art are displayed in another section. Coins used in diverse Islamic countries over history and a collection of weapons used in Muslim conquests can also be seen.

Cases made for the Holy Relics, principally during the Ottoman era, are expressions of love for the Prophet Muhammad; while kaftans and talismanic shirts demonstrate different aspects of Islamic civilisation. Masterpieces of calligraphy, illumination and marbling, which are among the most important of Islamic traditional arts are exhibited in the calligraphy section. This is followed by the sections devoted to the museum&rsquo;s collections of ceramic tiles, edicts issued by the sultans, and Turkish textiles.

&nbsp;

Sectıons Of The Museum Of Islamıc Cıvılısatıons

 
1. The Turkısh Art Of Weavıng&nbsp; 
2. Objects Attrıbuted To The Prophet Muhammad 
3. Archıtectural And Decoratıve Elements In Islamıc Art 
4. The Kaaba, The Fırst Place Of Worshıp 
5. The Damascus Documents 
6. Korans And Koran Cases 
7. Scıence In Islam 
8. Berats And Fırmans 
9. Callıgraphy 
10. Talısmanıc Shırts 
11. Ottoman Costume 
12.Handkerchıefs And Cenotaph Covers.&nbsp; 
13 Conquest In Islam 
14 Turkısh Tıles 
15 Islamıc Coıns

&nbsp;

&nbsp;

The Museum of Islamic Civilisations

İslam Medeniyetleri M&uuml;zesi Ziyaret Bilgileri

İslam Medeniyetleri Müzesi (ÜCRETSİZDİR)

IMM Museum Of Islamic Civilization

İslam Medeniyetleri Müzesi Ziyaret Bilgileri

Aynalıkavak Mûsikî Müzesi

Aynalıkavak Music Museum

Aynalıkavak Kasrı&rsquo;nda bir musiki m&uuml;zesi kurma fikri, ilk olarak Sultan II. Abd&uuml;lhamit&rsquo;in torunlarından Gevheri Osmanoğlu&rsquo;nun girişimleriyle ortaya &ccedil;ıkmıştır. 1984&rsquo;te Osmanoğlu ve varisleri saz, nota, taş plak vb. Eserlerden oluşan koleksiyonlarını burada sergilenmek &uuml;zere bağışlamışlardır. Bu girişimin ardından musikiye sonsuz katkısı olmuş, bestek&acirc;r bir padişah olan III. Selim&rsquo;in yaşadığı bu kasrı bir musiki m&uuml;zesine d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rme girişimleri başlamıştır. 
 
Gevheri Osmanloğlu&rsquo;nun arşivinin ardından başka koleksiyoner ve sazendeler de m&uuml;zeye pek &ccedil;ok enstr&uuml;man bağışlamıştır. Ayrıca İstanbul B&uuml;y&uuml;kşehir Belediyesi Koleksiyonu&rsquo;da ait sazlar da Aynalıkavak Kasrı Koleksiyonu&rsquo;na katılmıştır. M&uuml;zenin koleksiyonunda toplamda 65 adet saz, 200 &uuml;zerinde taş plak, &ccedil;ok sayıda nota ve basılı eser bulunmaktadır.

The idea of establishing a music museum in the Aynalıkavak Pavilion was first initiated by Gevheri Osmanoğlu, one of the grandchildren of Sultan Abd&uuml;lhamit II. In 1984, Osmanoğlu and his heirs donated their extensive collection of musical instruments, sheet music, and gramophone records to be exhibited at the Aynalıkavak Pavilion, notable for being the living quarters of Sultan Selim III, who was also a composer and had made infinite contributions to music. Thus attempts to transform the pavilion into a music museum began.

Aynalıkavak Mûsikî Müzesi Ziyaret Bilgileri

Hereke Halı ve İpekli Dokuma Fabrikası

Hereke Silk Weaving and Carpet Factory

İzmit K&ouml;rfezi&rsquo;nin kuzey kıyısındaki Hereke beldesinde, 1843 yılında kurulan fabrika, 1845&rsquo;te yeni yapılmakta olan sarayların d&ouml;şemelik ve perdelik ihtiyacını karşılamak &uuml;zere &ldquo;Hereke Fabrika-i H&uuml;m&acirc;y&ucirc;nu&rdquo; adıyla &uuml;retime ge&ccedil;miştir. Osmanlı Devleti&rsquo;nin o tarihe kadar ipekli dokuma alanında kurduğu en kapsamlı fabrika olan Hereke Fabrikası i&ccedil;in Fransa&rsquo;dan jakar tezg&acirc;hları ve tasarımcılar getirilerek &uuml;retim başlatılmıştır. Sultan II. Abd&uuml;lhamid d&ouml;neminde saraylar i&ccedil;in ipekli d&ouml;şemelik ve perdelik &uuml;reten Hereke Fabrikası&rsquo;na halı dokuma birimleri eklenmiş ve b&ouml;ylece d&uuml;nyaca tanınan Hereke halıcılığının temelleri atılmıştır. O d&ouml;nemde Dolmabah&ccedil;e Sarayı i&ccedil;inde de Hereke Dokumahanesi adıyla bilinen ve fabrikaya bağlı olarak &ccedil;alışan bir dokuma at&ouml;lyesi bulunduğu bilinmektedir.

Hereke Fabrikası&rsquo;nın en se&ccedil;kin &uuml;r&uuml;nleri, Osmanlı sanayisinin bir vitrini niteliğindeki saray, k&ouml;şk ve kasırların dekorasyonunda kullanıldığı gibi yabancı hanedan mensuplarına verilen hediyeler yoluyla Avrupa saraylarında da kendilerine yer bulmuştur.&nbsp;

Cumhuriyet d&ouml;neminde S&uuml;merbank &ccedil;atısı altında &ccedil;alışmasını s&uuml;rd&uuml;ren Hereke Halı ve İpekli Dokuma Fabrikası; 1995&rsquo;te &ouml;zelleştirme yasası kapsamında Mill&icirc; Saraylar&rsquo;a bağlanmıştır. G&uuml;n&uuml;m&uuml;zde bir m&uuml;ze-fabrika olarak &uuml;retimini s&uuml;rd&uuml;rmekte olan fabrikada Mill&icirc; Saraylar araştırmacıları ile birlikte y&uuml;r&uuml;t&uuml;len ortak &ccedil;alışmalar sonucunda &ouml;zg&uuml;n Hereke kumaş desenleri &ccedil;ıkartılarak kaybolmuş desenlerin yeniden &uuml;retimleri sağlanmakta ve bu yolla saraylarımız &ouml;zg&uuml;n desenli kumaşlarla orijinaline uygun hale getirilmektedir.&nbsp;

Fabrikanın yanında bulunan ahşap k&ouml;şk, Kaiser II. Wilhelm&rsquo;in ziyareti i&ccedil;in Yıldız Sarayı&rsquo;nda hazırlanmış prefabrik bir yapıdır. Deniz ve kara tarafına a&ccedil;ılan salonlarıyla k&ouml;şk, m&uuml;ze-k&ouml;şk olarak ziyarete a&ccedil;ıktır.

The Royal Hereke Factory was built in the town of Hereke on the northern coast of the Gulf of İzmit in 1843 in order to produce furnishing fabrics and curtains for the new palaces that were being constructed at that period. The largest silk weaving factory ever built in the Ottoman Empire, the factory began production in 1845, using jacquard looms imported from France and employing French designers. During the reign of Sultan Abd&uuml;lhamid II carpet weaving shops were added to the factory, so founding the Hereke carpet weaving tradition that became internationally renowned. A weaving shop known as the Hereke Weaving Shop was also established at Dolmabah&ccedil;e Palace at this time as an offshoot of the main factory.

The finest Hereke Factory fabrics and carpets were used to furnish the royal palaces, pavilions and kiosks, which in a sense served as display cases for Ottoman industry. These products were also presented as gifts to members of foreign ruling families and so made their way into European palaces.

Under the Turkish Republic, Hereke Carpet and Silk Fabric Weaving Factory continued to operate as a subsidiary of the state-owned S&uuml;merbank corporation until 1995, when under the Privatisation Act the factory was transferred to the Department of National Palaces. Today this museum-factory produces Hereke fabrics with traditional designs, using templates based on antique Hereke fabric patterns made with the assistance of National Palaces researchers. By this means fabrics with the original Ottoman period designs whose templates had been lost were reproduced for renovation work at the palaces.

The wooden pavilion next to the factory is a prefabricated building produced at Yıldız Palace for the state visit of Kaiser Wilhelm II. This museum-pavilion, which has reception rooms facing both the landward and seaward sides, is open to the public.

&nbsp;

Saray, Köşk ve Kasırlar

BİZE ULAŞIN

BİZİ TAKİP EDİN